zwiał

[mariusz ziółkowski]

nie słyszę swojego głosu
wśród wołających o pomoc
zadowolony na skraju drogi
monologiem rozbawia niesfornie

 

wierzby słuchają płacząc ze śmiechu
jak zostawiłem go w otwartej klatce
nie wejdzie już pewnie do środka

 

bez zgody rozsądku
losowi na przekór
wirem karty obrócił
pozamiatał liście sprzed lat
dwoma słowami

 

pójdę za nim
bo nie może tak sam
po świecie latać

[Jacek_Suchowicz]

gdy się chwilowo w tekst zagłębiam

to smutne myśli mnie nachodzą

że miast pomocy głos ważniejszy

a wołający nie obchodzą 

 

nie umiem rozgryźć sensu wiersza 

i paraleli też nie widzę

chyba że ryży i tygrysek

z bonżurem zaplątały mi się

:)

[Domysły Monika]

@mariusz ziółkowski z humorem dziś historię odpowiedziałeś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[m1234]

@mariusz ziółkowski podpinam się nieco pod @Jacek_Suchowicz, no może bez tych niecnych paraleli - bo jak ktoś kiedyś powiedział "nie idźcie tą drogą!" ;) - tak więc też umocowania jakiegoś odnaleźć nie mogę. Zdradzisz? Podprowadzisz nieco? Wiem, wiem, autor nie powinien psuć zabawy i odkrywać kart, ale może jakaś małą podpowiedź, bo wiersz intrygujący i czuję swędzenie ;)