Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Nata_Kruk zmienił(a) tytuł na Tak, przy okazji
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.. czyli.. życia.. domniemam.. :) To my musimy wzmacniać koloryt, zawsze...

                                   Dziękuję @andrew

 

@mariusz ziółkowski ... Mariusz, czasem tak... i nich błyszczą, razem w "iskierkami"

                                  na niebie.... :) Dziękuję

 

@Manek ... w to nie wątpię, poza maleńkimi wyjątkami... :) Dzięki.

 

@Stary_Kredens ... dostawiłam myślnik w cytacie. W tym wersie jest prawidłowy rytm,

żeby było.. zagada... musiałabym napisać, gdy czerń zagada... ale "gdy" jest już wyżej,

zatem, musi być.. kiedy czerń gada.  Przyjdzie czas też na żniwa... ;)

Miło mi, że to była przyjemność. Dziękuję.

 

@andreas ... "potworki myśli".. to Ala... u mnie zostały.. potworki i.. myśli sklejone... :)

             Ajaj.. tych bezmyślnych chyba nie zliczymy... :)) Dzięki za obecność.

 

@Rafael Marius ... Rafaelu, zawsze jest jakaś.. stara.. i ciągle w zanadrzu.. nowa. Dzięki.

 

 

Wdzięczna za zostawione słowa.. ślę Wam.. pozdrowienie.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Jacek_Suchowicz... Jacku,  :)

 

zasmakowałam, trudno powiedzieć,
jest właśnie tak, jak tutaj piszesz.
czasami siła słowa jakiegoś,
potoczek myśli w mą głowę niesie.

 

a wtedy leci, nie wiedzieć czemu,
ale natychmiast chce się zapisać,
i tak się tworzą komenty z rymem,
niekiedy nawet i nowy wierszyk... :)

 

Dziękuję i pozdrawiam.

 

@Magda1973 ... dziękuję.

@iwonaroma ... sorry, że dopiero teraz... :) dziękuję.

@Czarek Płatak ... dziękuję.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdzieś tam składasz skroń do snu na lodowej planecie, a pomiędzy nami błyska gęsta galaktyka i mgławicą obolałą tęsknotą dotyka ust mych ogień, nim słowo skargi na nich wyplecie.   Iskrzy warkoczami plazmy sypiącej szkarłatem, jak bryzgami wieczności po krawędziach ciężaru, czasu załamanego wśród lotności bezmiaru i w pyle nocy wiszącej za mym zaświatem.   Jego kres wyznacza czerń, milcząco otulona pastelową nicością rozwierzganej przestrzeni. W pęknięciu symetrii, odnogami promieni pęczniejących drzazgami rozgwieżdżonego grona.   Tę bliskość odczuwa nabrzmiała źrenica, zeszklona w głębi kształtem zmiennokształtnej oddali, paletami wspomnienia, które zanim wypali — znaki Łodzi na czole i krwi na skórze lica.   I wpływasz we mnie światłem o ciemnej teksturze, przychodząc niczym cień pod owalem powiek, jak ptak, z jakiego rodzi się nowy człowiek przed tablicą swego imienia wyrytą w chmurze.  
    • @hania kluseczka Ten wiersz jest intensywny, intymny i trochę konfesyjny, jakby głos liryczny mówił do kogoś, kogo podtrzymuje, ale jednocześnie oskarża. Jest w nim sporo emocjonalnej goryczy i ambiwalencji.
    • @wierszyki Ten wiersz jest pełen kontrastów między zwyczajnością a katastrofą, między codziennością a śmiercią. Obrazy są poszarpane, czasem brutalne, czasem delikatne – przypominają notatki z ruin, z pogorzeliska, ale też ze zwyczajnej jesieni.
    • cement we włosach pył w nozdrzach gardle jeże budują dla siebie parter   okienka w błękit szelest nad dachy w pułap nad marność lecą kasztany   ludzik z zapałek oparzył dłonie szramę na udzie woskiem obłożył   znowuż spokojnie   czeka w jesieni na święto wszystkich darów dla ziemi   tam tylko w ściany aż kolorowe tak jak w Port-au-Prince gustuje człowiek   przy dawnym płocie rząd nowych kwater urna przy urnie stać będzie bracie            
    • @MIROSŁAW C. Twój wiersz przypomina modlitwę pisaną na skrawkach różnych języków świata – trochę jakby sacrum zostało zapisane raz w Ewangelii, raz na ścianie wagonu, raz w szeptach drzew. Jest w nim niezwykła szczerość poszukiwania.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...