kaleka

[Leszek]

kim jest ten gość
co srebrne skronie ma
wiedzie go los
w którym mać jego psia

wyziera z niego smętno-piękna dusza
bezbronny jest jak dziecko małe

życie nim gra

chociaż pusty ma trzos
to z niego da
gdy poruszy go coś

coraz trudniej mu w bagnie się poruszać
lecz żyje i w nim brodzi dalej

pragnie ciepła a nie ma

czułości
miłości
przygląda się z oddali

taka i mać jego psia
kaleki w życia fali

[Nula Brzoskwinia]

jak dla mnie- beznadzieja. I tak, i tak boli mnie głowa, ale od tego wiersza jeszcze bardziej.

pragnie ciepła a nie ma

czułości
miłości
przygląda się z oddali

- pozostawie pod tymi wersami znak zapytania bo ja naprawde ie wiem co to ma być...

?

Pozdrawiam, Ania

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I jak Cię tu nie pożałować?

PS A tak a propos ładnie to pastwić się nad kaleką?

[Nula Brzoskwinia]

sama jestem od poniedziałku kaleką :P dlatego prosze mnie żałować z pełna premedytacja :)

[Leszek]

Niniejszym to z najwiekszą troskliwością czynię :)

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Julio przepraszam, że sprawiłem Ci przykrość. Zastosowałem rzeczywiście prościutkie rymy męskie, jak pewien środek uwypuklenia słów, a nie dlatego że nie potrafię dobrać innych. Pozdrawiam Leszek