Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Straszny sen miałem a bardzo proroczy,

( Może tematyka kogoś zaskoczy,

  Bo był zamiast z przesłań transcendentnych,

  Interpolacją trendów ewidentnych) :

                    Pożar, więc wrzasnąłem: „Ludzie, pali się!”

                    Na co krzyk pani, żebym się odwalił,

                    Bo ona nie « ludziem » tylko « ludzicą »!” –

Na tenż efekt dzielący ogół liczą?

Ci od posłów i posłanek lingwiści,

Manier na ministry kreacjoniści,

Na czytelniczki oraz czytelników,

Prawniczki w przeciwieństwie prawników,

Pacjentki w kontraście do pacjentów.

Czyż i „elementki” do elementów?

Językoznawcy od wtykań kreseczek.

Jaki podział, dziwność wmusicie jeszcze?

O WOLNOŚĆ ZWRÓCENIA SIĘ DO OGÓŁU! –

Wołam, miast wytykań podług szczegółów.

Mój głos cichutki – strofa nic nie dała, –

Szatkownica narodu, ludzkości działa.

 

„Proszę pana, o czym ten wiersz jest tak naprawdę?”

Wiersze są dla inteligentnych ludzi i zasadniczo po zapakowaniu treści w formę, nie należy ich rozpakowywać i dzielić na składniki pierwsze, by je podawać osobno „łopatą”. A ten wiersz jest zbudowany tak prościutko, że tym bardziej!

Jednakże, żeby nie być nieuprzejmym:

Jest coś podejrzanego w dzieleniu ludzi na grupy, to mianowicie, że utrudnia to zwrócenie się do nich jako do ogółu, co może być absolutnie koniecznie. I co wtedy?

Opublikowano

@Marcin Tarnowski chyba te prościutko powinnam otoczyć większą opieką...

Całe zdanie jest - dla mnie

Wymownym przekazem, uważam że każdy wiersz ma jakiś przekaz coś więcej do powiedzenia i tu jest treść która jest początkiem ...myśli skojarzeń itp...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...