Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dość prawdziwe bym to łyknął
kolorowe pigułki zgrzytają zębami
święto dygocących strachów
lepszy dzień to być musi
od pozostałych

ciało obce
jest mi od zawsze
w nim jakaś dusza
ciało filtruje
dusza wchłania
jak należy
wszystko działa
świat się zmienia
nie do poznania

jestem sobie chleb powszedni
czerstwy
zmęczony
pszenny

Opublikowano

co się wszyscy czepiają mojej sygnaturki ;)
tekst mi też sie podoba, ale niestety nie mój ;( :P słowa jak już pisałem należą do niejakiego piotra roguckiego z zespołu coma.. naprawdę chłopaki mają łeb do mocnych i ciekawych tesktów

pzdr
wiktor

Opublikowano

no właśnie to jest najciekawsze, ze coma brzmi jak.. coma! czerpią oczywiście z różnych klasyków, ale mają naprawdę świeże brzmienie, no i oczywiście zarąbiste teksty, za które bardzo ich cenię.. jak już oderwiesz się od zgredów floydów :) (swoją drogą też chłopaków lubię) to zachęcam do posłuchania! naprawdę warto..

pzdr
wiktor

Opublikowano

Fajne, ale jakoś nie porywa... Oj Oscar! Gdzie się podziała ta bardziej dobitna i wyelaborowana pointa, którą chciałeś tu wcisnąć. Ta jest niezłą, ale ja wiem, że stać cię na więcej...

PS A ja dzisiejszy ranek zacząłem od Queenów i było mi cudownie... :D

Opublikowano

o ja, przeciez to można choć troche lepiej
można się pozbyć np tych pigułek zgrzytających zębami - widział to kto kiedy?
i nie wmawiajcie mi, że to metafora jest ;P
powtórzenia akurat w tym wierszu są drażniące, przeszkadzają
rzucają się w oczy w czytaniu
jedynie puenta (pointa jak kto woli) jakoś dźwiga ten marny kawałek wiersza :P

i proszę bez obrazy

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zgrzytają zęby. Tego jestem pewien. Bez pigułek nic nie zgrzyta. Zatem pigułki zgrzytają zębami(tego, który je weźmie). Czytaj Kotku uważniej. A co do powtórzen... ja to jakoś poprawie. Jeszcze będziesz ze mnie dumna:). Żadnej obrazy. Czysta sympatia. Z jasiem szykujemy cos dużego. Przygotuj sie.
Opublikowano

że zacytuję:
kolorowe pigułki zgrzytają zębami - nie ma tu nic o kims komu zgrzytają ;)
więc jasno wynika z podanego cytatu, że to pigułki zgrzytają
i wierz mi, czytam bardzo uważnie ;)

i oczywiście mam nadzieję, że będę z Ciebie dumna :)

pozdrawiam ciepło

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Owszem pigułki zgrzytają zębami. To właśnie one. Nie mylisz sie. Tyle że zęby nie należą do nich:). Nie jest napisane czyje zęby. Ale ludziom wchodzi w krew utarta frazeologia...
Opublikowano

to ja juz rozumiem w czym problem. One nie zgrzytają między zębami. Chodzi o substancję psychoaktywną. Jedna z reakcji organizmu na nią, jest właśnie napinanie mięśni szczęki, co powoduje zgrzytanie. Ciało staje sie rozdygotane, a poza tym doznajesz paranoi - stąd świeto dygocących strachów. Święto dlatego, iż każdy ćpun wyczekuje tej chwili (paradoksalnie). Życie ćpuna wygląda właśnie w ten sposób, że życie jest cholerną stagnacją, aż weźmie. Wyróżnia tylko dwa stany-jest źle, bo nie ma czego brać, albo jest naćpany. Oczywiście mówimy o związkach DMA.

Opublikowano

Co wy się tak czepiacie tych pigułek? Nigdy nie widzieliście człowieka sćpanego MDMA? Jak neandertalczycy wyglądają, zostało to już wyjaśnione chyba dość jasno. Ten fragment jest kompletny i niepodważalny. Mnie z kolei nie pasuje coś z puentą, a raczej wersami tuż przed nią. Coś tu trzeba wzmocnić ewidentnie, ale to już może autor coś wykombinuje.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Amber Wiersz pięknie oddaje paradoks przyjaźni – mimo że podmiot liryczny "nie wychodzi naprzeciw", czuje obecność przyjaciela tak intensywnie, jakby był tuż obok.To ciekawe odwrócenie perspektywy: zamiast aktywnie szukać pomocy, jakby wyczekujesz jej, niemal biernie, ale z pełnym zaufaniem. Świetne! 
    • Dried rose lying between the bricks, Black leaves can only see the dark, Maybe sometimes rays of the sun, Like chains of fire born in hell.   The rose wants it all, and even more, From air, from blue eyes of the sky, But it has no light of its own, Nothing special, nothing bright.   I have nothing that I could give her, But I want to give my skin and blood, I want to give her my time — even years, Even if it’s worth less than nothing.    
    • @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Berenika97... przyznam rację, to opowiastka o pewnego rodzaju.. sile.. cichej, dziecięcej, by potem trwać. Do tej pory zazdroszczę innym rodzeństwa, bo to, że jestem jedynaczką, to prawda. Znam sytuacje, że siostra z bratem nie rozmawia bo... i nigdy chyba nie będę w stanie tego pojąć. Bardzo Ci dziękuję za ciepłe słowa o treści... :)   @bardzomilypan... Panu także, za wejście w okienko... :)   Pozdrawiam Was.
    • @Marek.zak1 zgadzam się, każdy wiersz pokazuje autora i jego intencje, wrażliwość, potrzeby.  @tie-break tak, w skondensowanej formie można przekazać dużo i głęboko. W prozie zajmuje przekaz znacznie więcej czasu ;D @Marianne_ Spory komplement. :) @huzarc dzięki za głaska   Drodzy, jest dla mnie odkryciem, że czytając swoje teksty na przestrzeni lat widzę zmiany, i występowały one już po publikacji wiersza. Jakby wiersz był jaskółką. Natchnienie intuicją. Czasem ostrym cięciem. Zwrotem. To w moim przypadku dobry drogowskaz, zaufanie do siebie. Dziwne, a cenne odkrycie. Dziękuję za obecność i lekturę. bb
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...