Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

BLAD SYSTEMU :

T0 N1E K0B1ETA T0 MECHAN1ZM

 

(wczytywanie wartosci)

brak

(autoryzacja niepotrzebna)

jezyk nieistotny

 

NIE JESTEM

OBECNA

 

AKCEPTACJA

NIEWOLI

TRYBU

ULEGLOSCI

SPRZECIWU

BRAK

SENSU ZYCIA

NIE MA

 

siedze w l a t e x i e 

mam g l a d k i e n o g i

 

OBRAZ KOBIETY?

KOBIETA NIE ISTNIEJE

 

IMPLOZJA

 

(m (n i e m a) n i e)

Opublikowano

@emiliapodlaska W sumie to aż się boję...po dzisiejszym nietrafnym komentarzu.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak dla mnie z naciskiem na mnie

Kobiecość i jej atrakcyjność.... fizyczna, emocjonalna, intelektualna . Można by rzec że żyjemy w świecie który sami kreujemy, ale sądzę osobiście że tak nie do końca taka możliwość istnieje. Tożsamość dziś okazuje się polem bitwy. Powtórzę... piszesz ciekawie i na pewno o czymś 

Opublikowano (edytowane)

@Domysły Monika

 

Do kosza, podobnie jak twórczość Józefa Czechowicza i Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego.

 

Mam 44

Spalinowe bomby 

 

TKM

przeczytaj na głos

JADŁEŚ ROSÓŁ Z KUR WIELU 

 

I co? Jestem nowoczesny, awangardowy i kosmologiczny i co? Gdzie są wydawnictwa? Niech pani da spokój z wtórnymi analfabetami.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Łukasz Jasiński Rozumiem, że forma i treść mojego wiersza może być ciężka do zrozumienia... Cieszę się, że mój "spam z poczty" wywołał emocje! Właśnie o to chodzi w sztuce! :) Radzę Ci zastanowić się, jakie cele może mieć poezja i jakie formy pomogą je osiągnąć...

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kolejna noc i znowu nic się nie wydarzyło, poza tym, że jestem jeszcze bardziej zmęczony niż wczoraj. miasto oddycha jak stary pijak, kaszle neonami, a ja siedzę przy kuchennym stole, licząc okruszki po życiu, którego nie chciałem, ale które się przypętało. wszyscy mówią: „trzeba mieć cel”. ja mam tylko rachunki, puste krzesło i lustro, w którym ktoś zostawił moje oczy bez instrukcji obsługi. czasem myśl przychodzi cicho, jak stróż nocny, pyta, czy nie czas już zamykać, zgasić światło, oddać klucz. ale potem włącza się lodówka, pies sąsiadów zaczyna szczekać, a ja przypominam sobie, że nawet jeśli to wszystko nie ma sensu, to rano znów trzeba wstać, nawet bez powodu. i tak trwam — jak popielniczka pełna niedopalonych dni, które ktoś zapala z przyzwyczajenia.
    • Cel podróży nieznany Bóg jedyny wie On to wszystko I nic jednocześnie Czemu mi to robi Kiedyś myślałam, że wszyscy jesteśmy rodziną. Kiedyś myślałam że szczęśliwy jest kto chce Że spotkamy się wszyscy na kawie i ciastku Chcę zachować tę myśl Chce być Twą siostrą Zmielę ziarna kawy Rozpalę palenisko (choć zawsze robili to starsi) Zaparzę kawę Innym razem Zaproszę na szarlotkę
    • @violetta Jesteś bardzo zdolna, powinnam się zainspirować... 
    • @KOBIETA w upalny dzień to fajnie czuć go:)
    • Idzie dzień, za dniem – po nic. Spadł deszcz i zdechł – po nic. Wierny pies imieniem Bezsens mijam go przed wejściem lub wyjściem...   W drzwiach stojąc, o tym myślę: „On mnie nie porzuci”. A mnie nikt tam nie wpuści. Stoję, bo co mam z sobą zrobić? Nikt mi nie powiedział, jak się do siebie wchodzi.   Mijam dzień, Bezsens mija mnie. Chwytam za naderwaną smycz wmawiając sobie, że jeszcze wiem, gdzie idę - Czy tym właśnie jest niwecz?   Bezsens umie przynieść, nie trzeba nawet go prosić: kamień lub patyk, rzecz jest bez znaczenia. Przyniesie ci wszystko i z czasem ucieka.   Wczoraj mnie Bezsens zapytał: „Kim jestem?” Jestem senny i zmęczony, znów mnie ranek zastał. Jak Syzyf w ciemnościach, choć szukam dalej, nie wiem, jak przestać gonić za cieniem. Nieważne. W tym całym poplątaniu miażdżę stopy kamieniem.   „Bezsens, Bezsens, gdzie jesteś, wróć?” Cisza. Chwila... Tak - tu leży   Klękam nad nim i tracę część duszy, jakby bardziej, bez celu, gdy Bezsens nie żyje.   Kiedy łańcuch znika, wszystko jest jednakie: szare, a może wyblakłe. Nie wiesz, nie wiem. Nic nie jest jasne.   I tak wszystko idzie na marne, pośród zimnych kamieni. Martwe psy już nie zmienią nic.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...