szczepienie

[Czarek Płatak]

szczepienie 

 

sekundy skapują z opuszków 

wydychamy czas w chmurach słów 

uczymy jak latać za siebie 

płasko wyciągam dłoń zima 

szorstkim jęzorem zlizuje z niej szron 

 

zastygam i nasłuchuję twojej kobiecości

woła o tym że tam gdzie w ziemię 

padły promienie ziemia wypuszcza ramiona 

którymi próbuje znów dosięgnąć nieba

 

 

 

 

[Laura Alszer]

Dobrze piszesz

[Nata_Kruk]

@Czarek Płatak... Czarek.. trochę tajemniczo (tytyuł), ale ciekawe jest w wersach...

w pierwszej fajne przerzutnie. W drugiej, o kobiecości i.. ale czy naprawdę chodzi o kobietę (?)
Ładnie o promieniach, które zamieniają się w.. ramiona.. próbujące sięgnąć nieba.

"CZym" się

Edytowane 30 Stycznia przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[mariusz ziółkowski]

@Czarek Płatak Z przyjemnością wracam do tego wiersza. Daje czytelnikowi możliwość pójścia własną drogą przez wersy. Znalazłem dla siebie dwie. Jedna nawet  biegnie w stronę erotyku, druga już mniej. Co poczytałem, to moje. Pozdrawiam.

[wierszyki]

Zaszczepieni - słowo znów nabiera poetyckiej lekkości ;-)

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję 

nic nie powiem:))

I słusznie.

Przyznaję, że w takich przypadkach mam najwięcej radochy;)

Wiedziałem, że skojarzysz ocb

@Sylwester_Lasota @Monia 

@aff @Rafael Marius @Leszczym @Nata_Kruk @viola arvensis @Domysły Monika @Pan Ropuch @any woll @mariusz ziółkowski @Waldemar_Talar_Talar @Laura Alszer 

serdecznie dziękuję