Przesiadka

[Kamil Wojciechowski]

kilka wersów wiersza zapisanych w drodze
wybrzuszone słowa jak skorupka żółwia

 

butelka porzucona po winie w przedziale
pociągu relacji zgubnych lecz potrzebnych

 

tanie linie emocji naciągnięte jak struny
twój głos coraz dalej zanika w słuchawce

 

rozświetlone ulice pocałunek w bramie
wiele więcej myśli roztartych jak szminka

 

na wymiętą kartkę spada resztka wczoraj
zgubiona gdzieś na plantach znaleziona w głowie

 

zdania układane w przestrzeni wagonu
skrzypiącego łóżka obrazu za oknem

 

głoski plączą język jeśli jesteś będę
wersem wydrapanym kawałkiem wszechświata

[mariusz ziółkowski]

@Kamil Wojciechowski jestem zauroczony tym tekstem. Pięknie i lirycznie. Pozdrawiam.

[Kantata]

@Kamil Wojciechowski

Ciekawie...

[Jacek_Suchowicz]

ciekawie - chociaż forma mi nie odpowiada

 

cóż z tego że razem gdy jedno w rozjazdach

czy przez całe życie człowiek może tęsknić

ze stuku wagonów wrzeszczy naga prawda

że kuszący wszechświat sam ciebie odmieni

 

pozdrawiam

[andreas]

Z przyjemnością i zaciekawieniem. Pozdrawiam.