Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jeśli kochasz to zaczekasz

u każdego mnóstwo wad

jak przystoi na człowieka

on też twoje wady zna

 

chyba że ci nie zależy

to zostawisz pójdziesz w  świat

lecz czasami wspomnisz szczerze

pierwszy był najwięcej wart

 

mój znajomy - czwarta żona

pierwsza zakończyła byt

na pogrzebie stał skulony 

lejąc krokodyle łzy

 

pierwsza była tą najlepszą

cicho mi do ucha rzekł

dzięki tamtym on zrozumiał

lecz za późno stało się 

:)

Opublikowano

@Nata_Kruk Natko popisałam kilka moim zdaniem tekstów do spiewania..co z tego będzie zobaczymy..Ewelina( tak ma na imię) jest aktorką..śpiewa..napisała muzykę i z zespołem zorganizowanym „ w biegu”! coś kombinują…są zaangażowani i to jest piękne!Mówi o płycie ale czy dokończą swoje „ Szkice”?…

@Bożena De-Tre Ewelina Oplatkowska poszukaj jak oczywiście chcesz.Dzięki za odwiedziny i dobre słowo-:)

@[email protected] Grzegorzu to „ nasze wybory”-:)…nie ma przypadków-:)Pozdrawiam

@Bożena De-Tre Biolu wiedziałam że dostanę od Ciebie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Bożena De-Tre Violu -:)…pozdrawiam  od

Opublikowano (edytowane)

@Bożena De-Tre

 

Przed chwilą dałem komentarz - becie_b - do wiersza "Jak" i wrzuciłem trzy aforyzmy pod moim wierszem - "Gwiazdy" - jedną osobę mocno zjechałem, a pani dałem komentarz od niechcenia i tyle na temat, taki już jestem: surowy, jednak: sprawiedliwy...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Bożena De-Tre

 

Warto, jestem równocześnie osobą piszącą i czytelnikiem, a jak piszę: wszyscy wiedzą - oryginalnie i na bardzo wysokim poziomie - moja twórczość jest niemożliwa do naśladowania i dlatego też jako czytelnik mam prawo mieć wysokie wymagania od osób piszących lub osoby piszące przekonają mnie jako czytelnika do większego wysiłku intelektualnego w celu otrzymania dużo lepszego komentarza, proszę pamiętać: posiadam zmysł krytyczny, to: z kolei oznacza - myślę samodzielnie i nie ulegam gustom, zachciankom i modom, oczywiście: potrafię pisać rozprawki, opracowania i recenzje.

 

Łukasz Jasiński 

Opublikowano

@Łukasz Jasiński Łukaszu znasz zapewne bajkę” Samochwała”?Jak jesteś tak doskonały wspieraj potrzebujących a  jest ich w nadmiarze.Zapewne widzisz wokól siebie osoby zagubione z różnych powodów…mnie bynajmiej mie musisz-:)I tak całe życie wysoko sobie poprzeczkę stawiam…,a pisać nie przestanę bo lubię jak na spotkaniach  młodzi  dzielą się spostrzeżeniami:czym dla nich jest słowo pisane?Poezja?..wraca pod „ strzechy” …i to jest piękne.

Opublikowano (edytowane)

@Bożena De-Tre

 

Jest pani po prostu nie do zniesienia, nie, proszę pani: nie mam żadnego obowiązku nikomu pomagać - od tego jest Opieka Pomocy Społecznej i Caritas, poza tym: głosowałem przeciwko wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej, więc: mam czyste sumienie i nie mam żadnego obowiązku brać odpowiedzialności za wybory innych osób, sam przeżyłem piekło: zostałem bezprawnie wyrzucony na warszawską kostkę brukową i ledwo przeżyłem - nikt mi nie pomógł, prócz: mamy, cioci i socjalnej Małgorzaty Przybysz, naprawdę, jest pani wyjątkowo bezczelna i roszczeniowa, ledwo żyję z miesiąca na miesiąc, żyję w skrajnej nędzy i nie z mojej winy żyję samotnie, a pani ma tupet mnie pouczać!? Niech pani spojrzy w lustro - co pani robi!? Komu pani pomaga!? Nie zna pani życia - żyje pani w nierealnym świecie! Jeśli chodzi o moje wiersze i komentarze - to wszystko zależy ode mnie! Ludzie, kiedyś komuś pomagali i zostali wykorzystani - odchodzą, zresztą: ludzie w większości to dwunożne ssaki agresywne - im jestem potrzebny, kiedy czegoś potrzebują, jeśli niczego nie potrzebują - jestem im niepotrzebny - taka jest bolesna i okrutna prawda - znam to z autopsji, rozumie pani? Nie mam żadnego obowiązku zniżać własnego poziomu na tak zwane poświęcenie, preferuję: współpracę, nadal mam możliwość wzięcia jednej osoby pod dach, jednak: nie na utrzymanie, poza tym: co z moimi potrzebami? Jak widzę: pani chce tylko brać, brać i brać - nic nie dając w zamian! Czysty egoizm i narcyzm! Tak, czasami pomagam mamie i jako poganin pójdę na pogrzeb mamy i cioci - koniec i kropka! Kończąc: pilnuję tylko i wyłącznie własnych interesów!

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Bożena De-Tre

 

Naprawdę, powinna pani zacząć czytać z pełnym rozumowaniem i nie tylko swój własny nosek - wyczekiwane komentarze, także: innych użytkowników - tego pani nie robi, stąd: ma pani pusty łeb bez rozumu, otóż to: nie istnieje teraźniejszość bez przeszłości i nie istnieje teraźniejszość bez przyszłości, istnieje coś takiego jak POKORA - tego pani potrzebuje, a pani by pewnie chciała, abym zlikwidował przypisek o własności intelektualnej, tak? Jestem bardzo mocno oczytany - przeczytałem bardzo dużo książek: stąd - etyka, elokwencja, erudycja i estetyka, oczywiście: pierwszy zacząłem chronić własność intelektualną jako prawo autorskie zapisane w Kodeksie Cywilnym - zanim wyszło podobne zalecenie ze strony Komisji Europejskiej, inaczej mówiąc: ktoś, kto włożył dużo wysiłku w rozwój artystyczny - ma nagle pozwolić na to - by inni sobie korzystali z cudzej wiedzy...

 

- O! Patrzcie! Jaki napisałem piękny wiersz! Mam talent!

 

A po dokładnym sprawdzeniu wychodzi na jaw - to żaden talent, tylko: naśladownictwo, przywłaszczanie cudzej twórczości artystycznej i pasożytnictwo, inaczej: dałem komuś palec, a ten bierze całą rękę!

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • świat płynie  ku nieskończoności warto spróbować  zabrać się z nim    nie musi to być  wagon pierwszej klasy  byle nie sypialny    śnić najlepiej w łóżku    w życiu warto płynąć  a jeszcze lepiej frunąć  sięgać marzeń  dotykać snów    7.2025 andrew   
    • Noc. Ta noc obskurna. Noc, w której ja… W pokoju. W tym właśnie pokoju, w płomieniach świec ustawionych na stole, na krzesłach, na podłodze. W tych drżących blaskach wielokrotnych spojrzeń skrzydlate cienie wokół. I wszędzie…   Cisza szumiąca w uszach. Piskliwa cisza i szmer jakiś daleki, jakby ukrytego strumienia płynącej w żyłach krwi.   Na stole. Na blacie stołu. Na stole zastawionym świecami. Krople wosku spływają powoli. Nawarstwiają się w zaschnięte strupy.   Na stole, na krzesłach. Na dłoniach… Muskam palcami ściany. Opukuję je lekko.   Tępe odgłosy mieszają się z rezonującą pustką między cegłami. A za nimi. Za białym tynkiem. Nie. To nie tak.   W migoczącym półcieniu, między fotelem a zasłoną. Tutaj. Tu w kącie. W samym złączeniu ścian. W rogu… Idę. Spójrz, jak idę! A idę wolno, stawiając kroki, jakby w wielkiej zadumie. W wielkiej hipnozie zagubionego czasu.   Świeca... Jej płomień migocze, jakby z większą werwą. Coś go omiotło, bądź omiata tchnieniem przeszłości. Po mnie. Po mnie idącym. Przechodzącym obok. Podążającym. I rozsuwającym na boki sześciany powietrza.   Ramionami. Ramionami rozwartymi szeroko, jakby na powitanie… I jej płomień… Jej płomień kołacze się, próbując się wyrwać, odłączyć od reszty pełnej martwego życia.   Przede mną kąt.   Sam róg pokoju.   Płomienie kładą się i prostują w milczeniu niczym trawy w nagłym powiewie.   Dotykam dłońmi ściany.   Jednej, drugiej, unosząc wysoko głowę. I moje spojrzenie ulatuje w przestwór. W sam punkt całkowitego skupienia.   Nade mną. Tam wysoko. Sufit zbiega się ze ścianami w maleńką osobliwość. Chciałbym jej dotknąć, lecz nie mogę dosięgnąć, mimo że ręce wyciągają się ku niej, wyciągają tak bardzo…   Wiesz… Nie. Nic nie wiesz   W całkowitym uspokojeniu... Dosięgam językiem tego rowka w złączeniu ścian. Całuję i liżę. Namiętnie.   W tej chłodnej strukturze cementu wyraźnie czuć napięte ciało od powierzchniowego czuwania.   Ciało wchodzące w unisono od wspólnego oddechu.   Jakby mnie tak mógł teraz ktoś zobaczyć nagiego, podczas osobliwego tańca bez grama pruderii w tej ciszy.   I bez naruszania żywota płonących istnień.   Spójrz. No, popatrz na mnie!   Nie odwracaj tej obojętnej bieli martwych od dawna oczu, choć widzących wciąż we śnie.   Tego zimnego spojrzenia marmurowego posągu.   Tu jest wyjście z tego bunkra ziemskiej egzystencji. Jak go znalazłem? Och, pytanie. Nie wiem. Ale wiem, że na szczęście jest już daleko za mną.   Masz. Czytaj.   Zostawiam za sobą przerwane w pół słowa rozsypane myśli. Wiatr kartkuje je strona po stronie. Przebiega po nich niewidzialnym wzrokiem.   Ja jestem już pomiędzy. W nocy. W ciszy utkanej z westchnień.   Podczas gdy za oknem księżyc wywija się gwiazdą z drzewa topoli. Ze smukłej strzelistości nieba.   Ale już beze mnie.   Ponieważ w tej właśnie chwili, w tym momencie, w tej ekstazie przepływam między cegłami jaskrawym potokiem archaicznego blasku.   Albowiem pomiędzy nimi historyczna przestrzeń, dawna dziura po pocisku.   Dalej. Dalej!   Póki jest jeszcze możliwość przejścia. Stąd -- dotąd. Albo donikąd… Póki jeszcze można...   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-07-03)    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Robercie, przecież wiesz, że wiersze mojego autorstwa zawsze zaczynają się albo kończą linkiem muzycznym — nic się w tej kwestii nie zmieniło. Natomiast tematem staje się 'nic', istniejące w formie bezosobowej.   Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję
    • @Marek.zak1 Wszystkie trzy świetne i z klasą 
    • Dziękuję za wyjaśnienia no i oczywiście Marcin nie do podrobienia aranżacja boska. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...