Na wieki wieków

[stefaniakow]

Nasz świat umiera

        

    Ale my wciąż żyjemy 

    Staramy się ulepić 

    przyszłość z resztek 

        

    być może złudne 

    I nie trwałe

    Chwytamy się tego 

    Bo co innego po nas zostanie 

        

    Nie wszystek umrę.

        

    Lecz czy naprawdę

    Powinnismy chcieć  

    Jutra

    pamięci po nas

        

    wierzymy w utopię

    Z surowców wtórnych 

    Recycling -

        

    Co zostało z naszych odważnych marzeń 

    Jesteśmy zgniecioną kulką odpadów 

    Nasz świat umarł

        

    Umieram wraz z nim

        

    Jak zdobywać szczyty 

    Kiedy pożądaną pozycją

    Jest równoległa

    Nieważka

    Wiekuista

        

    Dryfujmy!

    Nie pamiętając

    Ze przez krótką chwilę

    Kochaliśmy na wieki wieków amen 

[andreas]

Zdaje się, że młodzi i ci, którzy właśnie się rodzą, inaczej patrzą na świat; chyba bardziej optymistycznie.

[Rafael Marius]

@stefaniakow

Wszystko przemija i trzeba się z tym pogodzić.