czuję każde ścięgno
i jak płynie krew...
wszystko w cichym zamieszaniu,
chaosie myśli,
jak słodycz rozpływam się,
docieram daleko na bliski brzeg
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
czuję każde ścięgno
i jak płynie krew...
wszystko w cichym zamieszaniu,
chaosie myśli,
rozpływam się
docieram daleko na bliski brzeg
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 14 338
chociaż czasem w tyłek kopie
podchwytliwie się uśmiecha
bardzo gorzkie słowo powie
do szantażu się ucieka
mimo to wielcy malarze poeci
wielkie dzieła o nim tworzą
przy których nikt się nie kręci
które łezkę w oku rodzą
jest nierozłączną częścią życia
nie da się tak łatwo ominąć
nie działają nań żadne ukrycia
nie pomoże na niego kląć
tak tak mój drogi czytelniku
już na pewno wiesz o co chodzi
jesteś wysoko na świeczniku
twoje myślenie cię nie zawodzi0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
Zima stulecia 1 2 3 4 5
Przez Rafael Marius, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- rok 1979
- zima stulecia
- (i 2 więcej)
- 99 odpowiedzi
- 1 518 wyświetleń
-
- 38 odpowiedzi
- 758 wyświetleń
-
- 34 odpowiedzi
- 607 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 595 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 532 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez aff · Opublikowano
Wosk czy ciasteczko, jeno okruszki - moc wyobraźni niejednej wróżki. Pzdr :-) -
Przez aff · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Nad światem czy nad smutkiem? Nie wiadomo. Śmiech zwykle przeplata się z łzami, rodzaj emocjonalności. Maria de los Dolores. Los taki ;-)) Balsamiczne. Pzdr :-) -
Przez error_erros · Opublikowano
Cóż można w takiej jak ty dziewczynie Dostrzec, prócz strugi na rzęs zasłonach, Skoro tak smutne dano jej imię, Kiedy w płacz wpadła, wychodząc z łona? Ja w tobie widzę, droga Dolores Pryzmat, na który niebo opada, By mnie zapoznać z każdym kolorem. Ledwie cię ujrzę - a żal postradam. Mień się na słońcu, plącz ścieżkę losu, Bez krzty litości świat z łez okradnij - To na ich nadmiar jedyny sposób. Tyś smutku panią, więc panuj nad nim. -
Przez Domysły Monika · Opublikowano
@UtratabezStraty Udało mi się przeczytać ...Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
oczywiście dostrzegam kilka niuansów, ale tak drobiazgowo analizować twój wiersz to chyba "zbrodnia" ...wiersz sam w sobie wybrzmiewa a nasze "wywody" zacierają mu jego magię. Co do drewniaka ...ja również miałam takie, były niewygodne - pościerałam stopy ,..ale moda w danym czasie, nie dawała wyboru . Z perspektywy czasu sądzę iż byłam "więźniarką" wyznaczników, stylu. Snobem który cierpiał (bo bolały go stopy) a ja jak ten głupiec szłam z resztą by nie odstać... i o zgrozo zostać zauważonym w innym "obuwiu" i ocenionym - przez lożę szyderców.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne