Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

haiku - pląsy

Nata_Kruk

Przez Nata_Kruk
w Haiku

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@Gerber ... to nie tak, że się wzięłam, ale od czasu do czasu 'czytałam' w dziale i..

                        od czasu do czasu, też próbuję. Jeśli uważasz, że nieźle, cieszę się... :)

Dziękuję za zostawione słowa...

       Marianna... Aniee... Wam kobietki także.. za ślady.  Pozdrawiam trójkę... :)

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Serduszko za pierwsze. Ta druga miniaturka, to nie haiku, według mnie. Niestety takie miniaturki ostatnio zasypują ten dział, stąd może też rodzić się przekonanie, że każdy trójwersowy utwór o układzie:

5

7

5

sylab w wersach, to już haiku.

Niestety, to tylko miniaturka haikupodobna. Osobiście dochodzę do wniosku, że napisać dobre haiku, to niełatwa sztuka :)

A jeszcze trudniejasza znaleźć obecnie takie w tym dziale (znaczna część moich też nie spełnia kryteriów haiku).

Powtórzę więc jeszcze raz: Pierwsze jest moim zdaniem dobre. Przedewszystkim zawiera opis obrazu, który mogę sobie wyobrazić, który mógłbym narysować. Z "magią melodii" mam natomiast już problem. Trudno mi ją spłaszczyć do rysunku na kartce papieru. To tak w dużym skrócie.  :)

Pozdrawiam.

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
2
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Sylwester_Lasota ... całkowicie się z Tobą zgadzam.... a jw. to taki maleńki 'eksperymencik'...

żeby pod jednym tytulikiem, dać 'coś' z przyrody i z ... życia.. jak zrobiłam to w... "zjesiennienia".

Poczytałam o haiku i wiem, że nie mają tytułów, tu ludziki dają - dla odróżnienia, poza Iwoną.. :) daje wers w nawiasach.

Ten drugi.. osobiście i magię melodii jestem sobie w stanie wyobrazić, ale nie mam absolutnie pretensji o to,

że Tobie 'nie leży'. Dziękuję za piękny komentarz.

Pozdrawiam.

ps.. @Sylwester_Lasota.. za magię, dałam.. drgania.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Lepiej nr 2

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym „To taka płynna medytacja!" Podobno najlepsze pomysły przychodzą gdzieś między drugim a trzecim piwem. Przed drugim - za mało odwagi. Po trzecim - za dużo pewności siebie i literówek. Poza tym to fakt - Hemingway pisał po whisky, Bukowski po wódce, więc dwa piwa to właściwie dieta pisarska! A ta agresja nad tekstem... znam to. Siedzisz, męczysz każde słowo, poprawiasz, wykreślasz, znowu wstawiasz, aż w końcu tekst się poddaje i umiera ze znużenia. A ty z nim. Pozdrawiam.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • violetta
      Upojony jesienią

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena no niestety nie robię:) musisz sobie poszukać kogoś lepszego:)
    • Simon Tracy
      Zator

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Mój licznik żyć się wyczerpał. Musiałbym płacić słone sumy pieniędzy, by go nie tyle zregenerować co wzbudzić  w nim nikły płomyk nadziei. A fatum tylko na to czeka. By go stłumić w popiele. Spalić wszystkie próby wyjścia już na starcie. Zresztą musiałbym stanąć w prawdzie. Obnażony i przegrany. Bez pewności w głosie. Siląc się na spokój. Snuć opowieści jak z najgorszego koszmaru. Dla uszu, które są nieczułe na ból jednostki. Zagubionej wśród labiryntu świata,  którego nie sposób rozgryźć,  będąc dzieckiem gotyckiej nocy, dekadenckiej, alkoholowo-lekowej samotni. Być nie duszą, nie ciałem  a tchnieniem jedynie grozy. Mroźnym powiewem, wśród wilgnych i ciemnych korytarzy domów. Porzuconych i kalekich już od upływu wieków.     O północy opuszczam bar  i chwiejnym krokiem idę przez środek ulicy, pustej już i grobowo wręcz cichej,  jak me serce. Bez emocji, których okazywać mi nie przystoi. Ruszam ku stalowej konstrukcji mostu. Na jego wąskiej barierce nie muszę stawać  ani w prawdzie ani w kłamstwie. Przeciw sobie i bliźnim. Nie ma tu uszu, które nie potrafią zrozumieć, ani oczu które nie potrafią przestać oceniać. Jest tylko wezbrany nurt, zimnej jak trup. Zimowej rzeki. Niosącej w wirach kamyki i gałęzie  ku zatraceniu. Zapomniałbym w tej ostatniej minucie. Rozpiąłem gruby, wełniany, czarny płaszcz. Z malutkiej wewnętrznej kieszeni na piersi, wyjąłem nieduży skórzany portfel. Gotówkę i monety posłałem w nurt. Tak jakbym wrzucał drobne do fontanny. Nie muszę myśleć nad życzeniem. Ono się właśnie spełnia. Życzenie śmierci.      Drżącymi z zimna nie strachu palcami. Wyjąłem małe zawiniątko. Twoje zdjęcie. Urzekająco doskonałe. Jak portrety, które wyszły  spod Twej uświęconej, anielskiej dłoni. Zatknąłem zdjęcie w szparze jednej ze śrub. Nie umiałbym skoczyć z Tobą. Najpierw rano odnajdą tylko to zdjęcie  a może nie zwrócą uwagi. Przechodnie, kierowcy.  Ci wszyscy głupcy. Ślepcy. Nie skojarzą. Dopóki rzeka nie wyrzuci  wzdętego od rozkładu ciała. Gdzieś w gnilne, przybite do ziemi mokrym śniegiem szuwary. Lub zatrzyma się w lodowym zatorze,  pod konstrukcją kolejnego z mostów. Twarzą ku toni.     Może i Ty nieraz do tego czasu  jadąc tramwajem z uczelni  przez tłoczny most Anichkova. Tęsknym, zmęczonym wzrokiem,  spojrzysz w dół ku rzece. I wspomnisz czule tego przeklętego poetę, który nie zabiegał w życiu o nic  ponad Twe względy. Do diabła z rozsądkiem. Chciałabym wrócić do dni dawnych  i znów kochać i wybrać sercem. Pomyślisz, ostatni raz posyłając mu wdzięczny i ciepły uśmiech. Wtem trup z trudem drgnął i oparł się o krę. Nurt i wolne, ciężkie bryły wokół  obróciły go ku jezdni. Uniósł z wolna rękę  i machał aż czerwone cielsko tramwaju  nie zniknęło mu z oczu, skręcając ku kamienicom  na Newskim Prospekcie.  
    • andrew
      Bóg czerwieni

      Przez andrew · Opublikowano

      @huzarc ... gdy wolna wola  kruszy i duszę  patrzymy w górę  z wyrzutem  gdy gra Chopina  słuchamy z zachwytem  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • Migrena
      Upojony jesienią

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta ??????? a ja myślałem, że zrobiłaś takie smakołyki specjalnie dla nas :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...