Historia edycji

Montepulciano się rozlało  w kieliszki zaiskrzyły - płonące w  mroku świeczki Kolejny  dzień w raju  przed nami więc stuknijmy się pucharami bo jak mówią mędrcy przedwieczni nieznana jest prędkość ucieczki

Niech..

(*)

To ostatni wieczór, ostatnie godziny rok temu, gdy Franek K. był z nami. 30 grudnia nad ranem odszedł.    "Dzielę się z tobą wszystkim codziennie Zimnym obiadem i ciepłą myślą Ty mnie częstujesz obojętnością Ja nie odmawiam, bo już przywykłem Bez słów pijemy kawę niesłodką One są zbędne, wszystko już wiemy W me oczy smutne patrzysz głęboko  Gdy oglądamy razem film niemy   Kiedy na spacer idziemy wspólny Wtedy trzymamy mocno swe ręce By się przypadkiem nie zgubić w tłumie Oboje wracać chcemy czym prędzej   A gdy jesienne padają deszcze Zaczytujemy się ich kroplami Czasem się rzewnym śmiejemy śmiechem  Częściej pustymi płaczemy łzami   W za dużym łóżku kulę się w tobie  Przed snem mnie pieścisz swą dłonią zimną Czasem myśl świta po nocy wspólnej  By cię opuścić i znaleźć inną   Ale odrzucam zaraz ten pomysł Bo wielką czuję do ciebie wdzięczność Nie mogę odejść dać ci pozwolić Choć wzięłaś wiele, dałaś mi wolność   Więc nigdy z nikim cię nie podzielę Jestem o ciebie bardzo zazdrosny Kiedy cię nie ma, to bardzo tęsknię Tęsknię do ciebie   Ma samotności"   https://poezja.org/forum/utwor/185289-sonata-jesienna/?do=findComment&comment=2223711     Dla mnie był ważny, utalentowany, bystry i wrażliwy. Myślę, że za to tekstowe przypomnienie się nie pogniewa, choć profil skasował. Cudny człowiek.

@Ewelina nadzieja ma różne oblicza chce więcej niż chwilę dopełnić zaliczkę da aby się spełnić zraniona samotna łzą wzdycha   pozdrawiam