Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Cisza i spokój: samotny raj, który nie ma do mnie numeru telefonu. 
Rolety, które nie wpuszczają dnia mimo, że natarczywie skowycze za oknami. 
Serdeczny przyjaciel z troską: "To jeszcze żyjesz? Bo wczoraj kupiłem znicze ..."

Pod czaszką galerie, arkady, podcienie i fosy ... 

Dzwoni budzik. 
W pustej portmonetce jeden nieszczęśliwy los. 

Nie nadążam.
Zasapana, doganiam kocie łby, wiadukty i torowiska ludzkich ścieżek. 

Ołowiany wazon pęka pod naporem astrów i narcyzów. 

Każdy z nas wyrasta z jałowej ziemi

lub z wnętrza oranżerii. 

Może z serca. 

Nie wiem. 

 

Magnolie lub chwasty. 
Kim chcesz być?

Dajmy sobie szansę, ale ... 

Ręce precz! - od mojego zielnika.

Kwitnę przelotną myślą i uginam się pod każdym spojrzeniem. 
Jednak kytrzymam.
Każde dwadzieścia cztery godziny życia,

kiedy rodzę się i wzrastam, umieram, odkrywam, przeczuwam, odchodzę ...

 

Drut kolczasty wokół bramy do mojego wnętrza oplata je niczym bluszcz. 

A kosmos gapi się w tępym bezruchu. 
Przecież nie musi pukać, wystarczy mocniej szarpnąć za klamkę ... 

 

 

Edytowane przez Lidia Maria Concertina
Użyteczne sugestie od @Corleone 11 :) (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Uśmiechnęłam się na ten wers. Jakieś dziwne skojarzenia mi zagrały.

 

Piękne.

 

To co piszesz jest niezwykłą mieszanką, która zatrzymuje... 

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

@Lidia Maria Concertina

   Dobry Ci wieczór.

   Pozwolisz kilka uwag celem technicznego "wygładzenia" opowiadania:

   - przecinek przed "mimo" jest zbędny;

   - "za oknami" zamiast "za drzwiami" - będzie bardziej precyzyjnie;

   - warto przenieść "lub" do kolejnego wersu i dodać "z";

   - "Jednak wytrzymam" zamiast "Wytrzymam";

   - "Drut kolczasty wokół bramy do mojego wnętrza oplata je niczym bluszcz."

   - na koniec zapytam o powód wprowadzenia odstępu pomiędzy ostatnie litery wyrazów a trzykropki oraz o wielokropek, kończący utwór. 

   Ciekawie i dobrze napisane

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 .

   Pozdrowienia.

   

   

   

 

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...