Autoportret

[FaLcorN]

Jestem rzeką, rzeką słów

z oddechu wyspą

utkaną w dniu

pomimo powodzi

seryjnych susz

chwila mnie pogodzi

dla głębszych słów

 

Meandry mnie lubią

zmieniają mi twarz

pogoda różna hartuje

każdy Serca gram 

 

Przez nowie, świty, zenity

od nowa definiuję swój czas

świadomy kruchości, marności

na twarzy maseczka - to piach

 

Lubię ten wiatr podczas lotu

silnik największy to cel

jak wzbija, to wiara, nadzieja

a Miłość... wybiela czerń 

 

Chwytam sekundy - motyle

zielenie się, do Serca wzlotu

słowo jest moim naczyniem

uczucia są, jak krople miodu

 

Uśmiecham się do kilku imion

do głębin spojrzenia, oczu

jak promień do księżyca nocą

wysłany zapomnianą szosą

 

Świadomy własnej mglistości 

losu co pływa w poezji

rozglądam się za bratnią duszą

jak za przebłyskiem w amnezji

[Domysły Monika]

@FaLcorN jak brzmi doskonałość w doskonałości ? ...

Właśnie TAK

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[FaLcorN]

@Domysły Monika

Dziękuję za słowa uznania, pozdrawiam!

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Głębsze słowa dzisiaj w cenie wśród powodzi wodolejstwa,

[andreas]

Piękny wiersz.

"Meandry mnie lubią" - Rozumiem Cię doskonale. Jednostajność i nuda nas zabija.

 

Pozdrawiam.

[FaLcorN]

@andreas

Miałem na myśli meandry jako zawiłość losu, mocne zakręty, trudne decyzje. Nie lubię nudy - tu trafiłeś. Wolę przebodźcowanie niż zawieszenie w życiu.

Pozdrawiam!

[andreas]

@FaLcorN

Mnie też nuda i monotonia zabija.

Pozdro.

[FaLcorN]

@Rafael Marius

Podczas kryzysu wartości kurs słowa pikuje w dół.

Pozdrawiam!

[Ewelina]

@FaLcorN Wciąż jesteśmy w drodze. Pięknie napisałeś. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[FaLcorN]

@Ewelina

Miałem na sobie zbroję do snu. Było po 1szej, skończyłem o 2:30. Takie nocne łowisko - słów.

pierwsze skojarzenie: 

 

[Ewelina]

@FaLcorN udane łowy w takim razie:)  

[FaLcorN]

@Ewelina

Potrzeba wyrażenia się ułatwia proces słowotwórczy. W slangu poetów, pod ładnym szyldem - natchnienie.

[Ewelina]

@FaLcorN Tak, to słuszna uwaga. Od potrzeby niejedno się zaczyna.

[UtratabezStraty]

Rzeka też może symbolizować trwałość. Tak, jak u Sępa-Szarzyńskiego w "Epitafium Rzymowi" , gdzie "wszytko się w nim zmieniło, sam trwa prócz odmiany Tyber, z piaskiem do morza co bieży zmieszany"  (źródło:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

) Sęp-Szarzyński wyciąga z tego ogólniejszy wniosek: "...to się popsowało, co było nieruchome; trwa, co się ruchało." (źródło: )

[FaLcorN]

@UtratabezStraty

Gdy chwil pejzaże osiągną ujście

rzeka od źródeł - kryształ

jak uśmiech

 

Dziękuję za bardzo dobry komentarz.

pozdrawiam!