-
Ostatnio w Warsztacie
-
Konrad Koper 3 945
Leży czysty, świeży śnieg
w lesie poza miastem.
Dalej wśród starych domów,
ulic, dymiących fabryk
leży błoto śniegowe
jest grząskie i zatrute.
Na oblodzonym szlamie,
przewróciłem się nagle.
Wpadłem w martwą zaspę.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 36 odpowiedzi
- 728 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 474 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 520 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 451 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 372 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez leasey · Opublikowano
Rozdarte dziecko w ruinach pamięci Opada na żebra i szuka wstępu do serca Dygocze, słabnie, starzeje się Rozdarta kobieta opuściła miłego Rozłożyła bezsilne ramiona i czeka Poczuła jak marny czas położył się na kościach. -
Przez kollektiv · Opublikowano
rano wszystko wygląda inaczej duszność kobiety i bezsens tylko dotrwać do rana tylko nie skończyć w pętli jest taki sposób idzie się mostem dotykając coraz zimniejszą dłonią żeliwne latarnie skąpane w poświacie a przy ostatniej w zwiniętych pięściach należy zamknąć cały ten zgiełk i walić do krwi w tępe krawędzie z odrobiną sympatii do świata powinno wystarczyć do rana -
Przez Naram-sin · Opublikowano
Błyskotliwa obserwacja pewnych trendów i zachowań społecznych, zwłaszcza tzw. cebulactwa. Zawsze jednak odczuwam w związku z tą onomastyczną stygmatyzacją niejaki dyskomfort. Współczesny Janusz to taki XVII-wieczny sarmata, do bitki i do wypitki. Może taka perspektywa (z postacią Zagłoby w tle) złagodzi nieco tę irytację. -
Przez Gosława · Opublikowano
ciągle mam w uszach trzepot ubrań spracowanych ludzi dziwny szelest który nagle przechodzi w drżenie w szalonym pośpiechu stłumione głosy układają się łagodnie jak miękki len na nic wiara w optykę dźwięku wyszumioną przez wiatr który gnie drzewa w pokłonie mocy czucia płytkie i głębokie są jak chwile uchwycone emocją w ruchu tu słońce siada na rzęsach skryta w winorośli łapczywie obizuję palce cierpkie i kwaśne coraz niżej pochylam głowę gubiąc instynkt pozwól mi Panie odnaleźć odpowiedź -
Przez Witalisa · Opublikowano
@Poezja to życie Haikuiści – ze względu na szczupłość formy – mają do dyspozycji słowa-poduszki (makurakotoba), takie stałe epitety, metafory, które odsyłają do wiadomych pól znaczeniowych. Ja tu widzę zabawne (zabawowe) okładanie się poduszkamiZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Alicja_Wysocka Tak się utarło, ale niestety ta maksyma mówi coś odwrotnego: Gdzie skarb twój, tam i serce twoje. [literówka: ibi cor tuum]
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpeg.8d1e56b2d72330af6d9449ccc5aa832c.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się