Centralny

[Lidia Maria Concertina]

Betonowa mgła. 

Para kaloszy nie do pary.

Tak strasznie leje i mgła, znacznie łatwiej teraz podglądać cudze zachody słońca.

Niewiele mam do powiedzenia światu bulgoczącemu złowrogo wrzątkiem ludzkiej lawy  ...
Jednocześnie - szukam kaloryfera o kształcie serca. 
Na trudną zimę, z którą na pewno się minę: 

milczeniem, zapomnieniem, przemijaniem, porzuceniem, grozą ...

Śmierć od ludzkiego spojrzenia.

Zmartwychwstanie? 

Gdy igła kompasu wskazuje inny kierunek niż miejskie dżungle objuczone ciężarem opętańczego pieniądza.

Najciekawsze życie wiedzie samo siebie. 

Na ławkach.
Zwłaszcza tych pustych.
Bo wtedy jest czas by zapytać siebie: "po co?"

Wykarczowany park. 
Umieram.

Przy grobie pusta ławka. 
Tylko  ...
"Po co?"