Historia edycji

Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,

przyłapuję się czasami na jej geście.

Choć oboje z tego świata już odeszli,

w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.

Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło,

ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione,

póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,

powracają coraz częściej we mnie do mnie.

Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,

przyłapuję się czasami na jej geście.

Choć oboje z tego świata już odeszli,

w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.

Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło,

ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione,

póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,

powracają coraz częściej w formie wspomnień.

Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,

przyłapuję się czasami na jej geście.

Choć oboje z tego świata już odeszli,

w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.

Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło,

ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione,

póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,

powracają coraz częściej w formie wspomnień.