Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,
przyłapuję się czasami na jej geście.
Choć oboje z tego świata już odeszli,
w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.
Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło,
ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione,
póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,
powracają coraz częściej we mnie do mnie.
Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,
przyłapuję się czasami na jej geście.
Choć oboje z tego świata już odeszli,
w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.
Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło,
ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione,
póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,
powracają coraz częściej w formie wspomnień.
Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,
przyłapuję się czasami na jej geście.
Choć oboje z tego świata już odeszli,
w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.
Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło,
ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione,
póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,
powracają coraz częściej w formie wspomnień.
Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy,
przyłapuję się czasami na jej geście.
Choć oboje z tego świata już odeszli,
w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze.
Z drugiej strony czeka piekło albo niebo.
Ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione.
Póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego,
powracają coraz częściej w formie wspomnień.
kłamstwo ma krótkie nogi
uśmiech zaś szeroki
horyzont
kłamstwo boi się prawdy
uśmiech nie umie
płakać
kłamstwo to niewygoda
uśmiech bywa czuły
cieszy się
kłamstwo to góra wstydu
uśmiech pomaga
zwyciężać
kłamstwo to niewiadoma
zaś uśmiech buduje
przyszłość
kłamstwo to niedorajda
uśmiech zawsze wie
czego chce
reasumując to wszystko
kłamstwo to krzywa
uśmiech nie
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Marcin Szkodziński · Opublikowano
Przez degatoja · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
"Jestem z pokolenia które czuje za dużo" Pozdrawiam.
Przez degatoja · Opublikowano
