Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Leszczym

 

Tak, mi jest wstyd i to za pana, wrzuciłem aforyzm filozoficzny - oryginalny, a pan jak papuga - próbował zrobić to samo, otóż to: to nic innego jak naśladownictwo - myślenie wsteczne, nie, ten "wzgląd" mnie nie dotyczy - jest pan na emeryturze - Tajnym Współpracownikiem Urzędu Bezpieczeństwa i nic dziwnego: próbuje pan własne niewolnictwo przenieść na mnie, powtarzam: głosowałem przeciwko wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej, więc: mam czyste sumienie i nie mam obowiązku brać odpowiedzialności za wybory innych osób, teraz: koniec - rozmowy - nie lubię rozmawiać z ludźmi - goniącymi własny ogon - won do budy, Burek!

 

Łukasz Jasiński 

Opublikowano

@Łukasz Jasiński Tutaj się Pan myli i to grubo, jestem współpracownikiem tylko siebie. Nie wiem kto i nie wiem dlaczego dawno temu chciał mnie zwerbować, ale ponieważ nie wiem kto to był, a nie powiedział, to mu odmówiłem. O ile to też miało miejsce, co nie jest wcale oczywiste. Ale to jak niektórzy chcieli i dalej chcą zamieszać mnie w swoje "sprawki" to ja Panu mógłbym cały długi elaborat na ten temat napisać. I w takim teledysku zdaje się Marry Spolsky, nie pamiętam piosenki, świetnie to opisała. Była tam taka scena przeciągania misia w swoją stronę. Efekt jest taki, że miś został rozerwany, bo ręce ciągnęły w strony całkowicie sobie przeciwne. Naprawdę czasem trudno wymyśleć tak dobrą i obrazową metaforę. 

Opublikowano

@viola arvensis O, zgoda i to chyba zdaje się przez kulawą pamięć. Bo pamięć nas wszystkich nie jest najlepsza. Pamiętamy tylko pewne momenty, na ogół te bardziej jaskrawe, a cała reszta nam umyka. Podobno z dzieciństwa pamięta się tylko 10 godzin. I też prawda że im bardziej próbujesz objaśniać, wiesz zgłębiać, precyzować, tłumaczyć, ideologizować to zdarza się, że tylko jeszcze zaciemniasz obraz :)) Prawda to w 100 %. Pzdr. M. 

Opublikowano

@Amber

 

I wyrafinowana aluzja erotyczna, a wie pani: skąd pochodzi nacjonalizm? Od romantyzmu, a reszta to książkowe, brzydko mówiąc, pierdoły, jestem tak piekielnie oczytany i doszedłem do wniosku: dla nich zawsze najważniejsze będą święte księgi - takie jak biblia, talmud, koran i temu podobne miniaturki - oderwane od realnego życia, dlatego też: racjonalistom - jest dużo bliżej do nacjonalistów, różnica między nacjonalizmem i racjonalizmem jest taka - nacjonaliści własne emocje okazują publicznie (pozytywne i negatywne), racjonaliści - tego nie robią - to sfera prywatna.

 

Łukasz Jasiński 

Opublikowano

@Łukasz Jasiński Ja z kolei coraz bardziej próbuję starać się być lawirantem. I gdybym był zdrowszy lub chociaż pewniejszy swojego zdrowia naprawdę dużo lepiej widziałbym komizm, niebywały komizm właśnie tego magla ;)))

@Łukasz Jasiński no i pamiętam, że takiej jednej dziwnej podpisałem stronę A 4 de facto in blanco ;)) I mam tylko nadzieję, że na tej kartce nikt nigdy nic nie dopisze ;))))

Opublikowano

@Leszczym

 

A czego pan ode mnie oczekuje, takiego pierdoły - buraka - karierowicza - Roberta Gębickiego - wicedyrektora - kreta, który omal mi życia nie zrujnował - najgorszego miotu śmieć - to on, a co zrobił pracodawca dyrektor Tadeusz Krawczak - wyrzucił do kosza to - co podpisałem wbrew własnej woli i bez żadnych świadków, mój były pracodawca Tadeusz Krawczak - jest bardzo dobrym człowiek, nawet piłem z nim miód pitny, a pan - co ma pan do zaproponowania światu? Nic, a nic - jest pan jak prusak, który włazi mi pod kołdrę, boli to pana, iż jeszcze są ludzie, którzy pamiętają przysłowie: "Obce chwalicie, a swego nie znacie!" - to pan właśnie robi - stosuje pan psychologię wstydu - dlaczego pan jeszcze nie wyjechał do Izraela? Co pan tu w Polsce jeszcze robi?

 

Łukasz Wiesław Jan Jasiński herbu Topór 

Opublikowano

@Łukasz Jasiński Proszę Kolegi Łukasza systematycznie dochodzę do wniosku, że jednak nie bardzo lubię ten świat. Oczywiście walczę ze sobą w tym zakresie i takie podejście uważam trochę za ułomność ;)) I tym samym ciągle muszę przemyśliwać co ja tam temu światu bym chciał zaoferować... I prawdę powiedziawszy czasem dochodzę w tym zakresie do ciekawych wniosków i dość często te wnioski pozostawiam tylko dla siebie, choć muszę uważać, bo mnie podchodzą. Jeśli chodzi o prusaka, miałem kiedyś dobrego profesora prawa karnego o tym nazwisku i muszę panu powiedzieć, że ten naprawdę rozgarnięty człowiek był mocno przeciwny instytucji świadka koronnego. Z sobie wiadomych dobrze przemyślanych względów. I mnie nawet lubił, choć nie napisałem u niego pracy magisterskiej. Ale wiem tutaj skądinąd, że w Polsce nie ma zwyczaju jakiegoś przesadnego słuchania profesorów. Płaci się im czasem, żeby stali po twojej stronie, a silni i tak od zawsze robią swoje, bo rządzą w tej klasie. Więc jak oni mi A to ja im B. I być może na odwrót też tak być powinno. Specjalnie im mówić A żeby zrobili B i tym samym ich przechytrzyć. Ale to tylko teoria, bo rozmawia Pan raczej już z teoretykiem w najróżniejszych zresztą kwestiach. W praktyce jestem najlepszy w paleniu papierosów i piciu co dwa dni piwa. Tutaj jestem praktykiem jakich mało nawet :))

Opublikowano

@Łukasz Jasiński żarty żartami, ale podpisy kartek in blanco są szalenie niebezpieczne. A dużo prawników, choć na ogół tych wyżej w hierarhii takie wystawia czym nawet czasem musi po prostu musi zapewnić funkcjonowanie spraw. Sporo też decydentów tak musi postępować. To wręcz czasem kategoria normy jest nawet. No a potem no to panie dużo można dopisać na taką kartkę. A jak sprawdzą podpis - no przecież że autentyczny.... I wiem, że na mnie oni mają taką jedną kartkę formatu A4 ;))))) Komedia jednym słowem ;)))) I tak Cię zawsze kiwną i wysiudają, jak nie z tej to z innej, spokojna głowa, no chyba że jesteś 60 letnim Jezusem co oszukał cały system, a potem z zaskoczenia się objawił w pełnym skilu ;))))

Opublikowano

Gada pan to samo w koło i nic nowego, gdzie pan był, kiedy pięć minut temu przy temperaturze minus trzy - wyszedłem w krótkich spodenkach i wyrzuciłem śmiecie, jest pan zwykłym starym dziadem - ma pan kilka kont, a w moim przypadku robi pan to: jedno konto na dole i drugie konto na górze i z dwóch stron próbuje mnie pan wziąć, znaczy: zniszczyć, naprawdę, jest pan bardzo chory psychicznie - jak większość tutejszych - wtórnych analfabetów - pasożytów, obserwuje pan, szuka pan słabych punktów i aby mi szpilę wbić - nic nowego na tym świecie - praktyka błędnego koła, dajmy przykład: cały świat wie, iż mam pieniądze i kiedy otrzymuję dożywotnie odszkodowanie za utratę słuchu z winy państwowego szpitala (według was: umysłowego betonu - rentę socjalną - nie macie żadnej zdolności przyjmowania merytorycznych argumentów - co jest charakterystyczne dla wszystkich sekt monoteistycznych - judaizmu, chrześcijaństwa i islamu) - sprzedaliście Polskę? Sprzedaliście! Nigdy w życiu nie powiedziałem jak was prezydent - Andrzej Duda - " jestem sługą Ukrainy" - bierzcie za to odpowiedzialność!

 

Łukasz Jasiński 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam serdecznie! @Rafael Marius Cieszę się, że zajrzałeś. Dziękuję za miły komentarz, pozdrawiam @Berenika97 Staram się jak mogę;-) Bardzo dziękuję i miłego wieczoru życzę:-) @Deonix_ Masz całkowitą rację. Trzeba się cieszyć z tego co się ma. Dziękuję i pozdrawiam @infelia Kiedyś była taka bajeczka " Zaczarowany ołówek". Pamiętam, że marzyłam żeby mieć dokładnie taki. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie;-)
    • @violetta a może oddychasz chryzantemą kulistą barwą kuszącą chyba w staniku ramiączko pękło i dar natury wypadł :)))
    • Jesień jest zawsze piękna w barwach ciepłych skąpana wspomina uroki lata pokory ucząc od rana ;)))
    • W podziemnym przejściu handluje głupek. Z roztartym nosem jak majeranek. Wertykalnie przedstawia swoje dzieła. Wystawia arlekiny jak z rękawa. Nostalgia za wódą wyryła mu bruzdy na czole i policzkach. Czarne jak heban usta, przepalone fajkami, wydmuchują już tylko w dal sadze. Przechodząc obok niego, wymamrotał coś pod nosem: — Kup pan książkę. Spojrzałem. Uśmiech u stóp drabiny — Henry Miller. Nowela za uśmiech i pięć fajek. Do dziś nie mogę jej zapomnieć. Wyryła mi na czole takie same bruzdy. Tyle że ja już tyle nie palę. Nieraz, kiedy czuję fajki, wstrzymuję powietrze i nie oddycham. Po drodze tyle syfu w powietrzu. Butadien w aerozolu, brylantyna we włosach. Boję się, że wybuchnę od zapalonego papierosa. Eksploduję jak brudna bomba w Central Parku. Impreza u hermafrodyty. Tam zawsze odchodziły niezłe akcje. Umówiłem się z kumplem. Furmanek jeździł bordowym polonezem. Kurwa, strach było wsiadać — bagażnik pełen dragów. Ale co tam — imprezą pachnie. Pojechaliśmy do „Kulturalnego” na parę piwek. Tam ekipa już czekała. Z głośników zalatywało Riders on the Storm – The Doors. Zapaliłem papierosa, czekając na browara. Dwóch znajomych z roku zaparkowało pod knajpą i wciągali kolejkę „wściekłego”. Wzięło mnie na kazania: — Po pijaku to średnia jazda, chłopaki. — A poza tym, na Karmelickiej macie samochód na chodniku. Pały zholują. Po pół roku na obronie dowiedziałem się, że pały… to oni. Niezły film. A Furmanek częstował ich marychą, nie wiem ile razy. I ten bagażnik z dragami. Wiem co mówię — nie raz w nim jechałem. Siedząc z Dominikiem, oglądaliśmy laski. Pełno ich tam było — w końcu „Kulturalna” i „Rentgen” to knajpy UJ-tu. Dwie miejscówki, gdzie można było naprawdę zabalować. Siedzimy i oglądamy. W drugiej Sali jakiś performance — laski w białych kitlach mieszają koktajle. Wymalowane na kobiety-wampy. Faceci z ogonami, wymachując rękami, oddają się rytmicznym, fallicznym tańcom. A my tak ukradkiem: raz na zgrabne tyłki studentek, raz na performance. Rozmawiamy o filozofii kartezjańskiej i dualizmie. Skąd ten Kartezjusz — sam nie wiem. Ale jak mawiał Dominik: — Świat na trzeźwo jest nie do przyjęcia. — Wiesz, czemu Konfucjusz jeździł tyłem na osiołku? — Bo chciał zobaczyć świat od tyłu. I tak w kółko. Zaczął się temat piękna. — Stary, wiesz czym jest piękno? — Znasz istotę piękna? Zamyśliłem się. — Piękno… rzecz względna — odpowiedziałem. — A czy brzydkie może być piękne? — No wiesz, stary… — Zrób kolejkę, to ci powiem, jak to jest. Podczas rozmowy nie zauważyliśmy, że zrobiło się ciasno przy stoliku. Wzięliśmy jakieś browary. Po chwili wracamy do rozmowy. Dominik uśmiechnięty, ciągnie swój wywód. — Bo widzisz: ona — piękna, zgrabna, rasowa blondyna. A on — niski, cherlawy, syfy na twarzy. I są razem. I się kochają. Albo odwrotnie: ona niska kulka, a on wysoki, postawny facet. Wszyscy razem, wszyscy się kochają. — No tak… w sumie często tak bywa — przytakuję. — Bo oni zanurzeni byli w tej samej boskiej materii. Dotknęli oboje istoty tego samego piękna. — Dobrze mówisz, stary. — Platon był gościem. Dominik nie zwraca na mnie uwagi, nawija dalej. — Widzisz, na rynku, przy Adasiu, jest kałuża. Brudna. Ktoś w nią splunie, ktoś zakiepuje fajkę, ohyda. Każdy ją omija, żeby nawet kaloszy nie zamoczyć. — Ale… przyświeci słońce. Odbije się w niej wieża Kościoła Mariackiego. I ta sama kałuża staje się dziełem sztuki. Możesz kupić akwarelę i będziesz się nią zachwycał całymi dniami. — Piękno, piękno i jeszcze raz piękno. Pojęcie względne. Można by o nim całymi dniami i nocami rozprawiać. Ciężko by było — gdyby się nie przysiadła Siwa. Ładna blondynka z kamienicy przy Alejach. Ojciec jakiś szych, ponoć w policji. Wiecznie go nie było — więc piliśmy i upalaliśmy się u niej w mieszkaniu. Raz o mało nie spadłem z dywanu. Siwa chodziła z Oliwią — przyjeżdżała ze Śląska. Czarnula, włosy na Kleopatrę. Rasowe kobiety, obie. Na roku było ich sporo. Ja, Dominik, Furman i Piotr — byliśmy trzy razy K. Z kilkoma jeszcze facetami byliśmy mniejszością. Rok należał do kobiet. Była drobna Kaśka — dla odmiany, ojca miała z Indii. Ładna ciemna karnacja. Była Magda z Tarnowskich Gór. Wszystkie łączyło jedno — były ładne i mądre. Ale nie o tym mowa. Siedząc z Dominem w knajpie, rozmawiając o filozofii, oglądając panienki, w pewnej chwili postanowiliśmy: — Wyruszamy. Na zachód. Na koncert do Wrocławia. Prawie wakacje, piękne lato. Wyruszamy stopem przed siebie.                                                                                              
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...