Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

O, Pokrzywo!
Tyś jak warzywo!
Zjeść cię da się,
Człek naje się.
Od róży lepszaś!
Choć nieraz spiekłaś,
Swymi listkami,
A nie kolcami.
Jaka pokrzywa,
Taka i krzywda,
Ale i zdrowie,
W herbatce. Tobie
Piszę dytyramb,
Bo jesteś mniam, mniam.
Zatem pokrzywę
Wolę od róży,
Narcyzów, kwiatów,
Czy, wręcz - ziemniaków.

 

### notka - wiem, niezbyt to górnolotne... :D ale biorąc pod uwagę jadalne i prozdrowotne właściwości tej cudownej rośliny oraz to, że głód może nastać, popełniam dytyramb!

Opublikowano (edytowane)

@Rafał_Leniar

 

Młodości, podaj mi skrzydła! 

Niechaj wlecę w zagon dziki

Gdzie kokosz dostaje wiatr w skrzydła, 

 

Kotu się marzą mysie mamidła... 

Tam, śród ostrowia burzanu

Pokrzywy lan jest ukochanej

 

I nawet jeśli ktoś się waży

Ciąć, rękę podnieść - jam na straży. 

 

 

T/

 

 

 

Edytowane przez TomaszT (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Dytyramb (współcześnie) może być napisany w stylistyce przyziemnej czy nawet - prześmiewczej.

 

A co do wzlotów poetyckich, to kojarzą mi się...

 

Rarogi

 

Jakby feniksy, słowiańskie rarogi,

Wzbiły się w niebo ze zgliszcz i popiołów,

Kiedy krzyż upadł, bo cięższy niż ołów -

Tak ze snu się budzą rodzime bogi.

 

Niebo dziś płonie w pożodze obłoków,

Za wysokie są te niebiańskie progi,

Ciałem bogaty, acz duchem ubogi

Człowiek, który sięga poza zmysł wzroku.

 

Tyle krwi Słowian wciąż i dzisiaj płynie,

Czerwień jej płomień przypomina z lekka,

Jak ten ognisty płyn, który to w czynie -

 

Z ciał poranionych przez oręż wytryska.

Mówię obcym bóstwom dzisiaj - głośne nie!

Powstaje z martwych chramu żywa... mekka.

 

###

Mimo, iż to o górnolotnych "ptakach", jednak widzianych z ziemi. Bo skrzydła mam jak nielot.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano (edytowane)

@Rafał_Leniar

 

Dytyramb (jak mało kto go pisze) 

traktował temat z delikatnym uśmiechem. Tak to odebrałem. 

Toteż i ja z podobnym lekkim żartem podjąłem ten sam temat jakąś pseudo odą.

Obie nasze formy traktują temat

identycznie z uśmiechem. 

 

Poza tym nią, czy też nim wprowadzasz i rozwijasz temat. 

To bardzo rzadka współcześnie forma. 

W definicji to pieśń pochwalna o nucie patetycznej, wzniosłej, czy (i) tragicznej. 

 

Dobrze napisany tekst. 

 

A pokrzywa to pożyteczne i prozdrowatne ziele, chyba jeszcze niestety za mało doceniana i stosowana. 

 

Pozdrawiam, 

 

T/

Edytowane przez TomaszT (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wiedziałem. że gdzieś czytałem ten tekst. 

No i w końcu mam. 

 

Z Bestiariusza Rafała Leniara... 

 

Czy to pan jest autorem tej ksążki? 

No tak, i wielu innych. 

 

Nie zwracam niestety uwagi na małe foto przy autorach na tej stronie. 

 

Pozdrawiam, 

 

T/

Edytowane przez TomaszT (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Chcę odpowiedzi tylko  Na swoje pytanie  Czy ktoś mi będzie w stanie  Odpowiedzieć na nie? Byłam u wróżek, znawców, wieszczych  Każdy mówi to samo  Ale jaki ma to sens, skoro ja chce usłyszeć  Odpowiedź z mojej głowy wyimaginowaną
    • @Dekaos Dondi Słodka zemsta.:)  Pozdrawiam serdecznie.
    • jestem dla ciebie objawieniem  wszystkich cnót  gotowych na lizanie    choć myję okna niedbale  i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie  jest dla mnie uciążliwe    a moje usta się czerwienią  bardziej niż wczoraj  tylko w miękkim półcieniu  twoich wątpliwości    wiem że o mnie myślisz    wiem że do mnie mówisz  kiedy idziesz spać  układając głowę  na poduszce                                                                                        spierdalaj kurwo 
    • Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele.   Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali.   Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania.   Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic.   Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca.   Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią.   Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec.   Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi.   To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic.   Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów.   Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach.   Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.
    • Trochę inna wersja dawnego tekstu     trochę w nerwach pan makowiec aż się w brzuchu mak poplątał cukierenka jemu w głowie tylko nie wie jak wygląda     czupiradło lukrowane? przepaloną skądś wywlekli? ale gdzie tam piękno same wyrzeźbiona dziś w cukierni     już ją widzi ciasta fałdką aż rodzynek nagle stoi jęczy z boku stary piernik bo mu widok karp zasłonił    lico słodkie cała reszta kolorowa karmelowa oblubieńca to pocieszka lecz w jej sercu wielka trwoga    jeden z gości chce ją schrupać ma apetyt na jej kształty pan makowiec blachą stuka kocha przecież nie nażarty     gościu widzi smaczny maczek aż go wzięła wielka chętka lubo moja choć zapłaczesz ty przeżyjesz mnie pamiętaj     cukierenka jest w rozpaczy gdyż makowca głupol trawi więc wskoczyła mu do gardła aż się człowiek nią udławił
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...