Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pałac

Bożena De-Tre
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bożena De-Tre

Bożena De-Tre

Opublikowano
Opublikowano

Pałac.

 

Fresk już przetarty i farba znika,

by wrócić z promieniem słońca.

Prosta technika.

Ludzka technika Wielkiego Mistrza każe zatrzymać czas.

 

Są miejsca, o których nie sposób zapomnieć.

Niebieskie migdały, co wracają w snach.

Anioły bez skrzydeł, Niebieskie Anioły uwodzicielsko zatrzymują czas.

 

Jeszcze muzykę słyszę w murach.

Nie…nie…- to stangret konie ucisza.

 

Stajni już nie ma.

Rżenie ustaje.

Wstrzymuję oddech.

Wsłuchuję się w ciszę.

 

Chcę poczuć więcej i więcej.

 

Fresk nasycony, choć farba znika.

Czekam na słońce - promyk nadziei.

 

Prosta technika Wielkiego Mistrza zatrzymuje czas.

 

Choć pałac świętością dziś już nie grzeszy,

stare butelki i butów w nadmiarze…

wciąż tajemnice posiada.

2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Wiesław J.K.

Wiesław J.K.

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Bożena De-TreNiech zgadnę: Jan Matejko to zapewne ten wspomniany mistrz (proszę o sprostowanie, gdy się mylę), a co do opuszczonych pałaców w Polsce to jest ich chyba kilkanaście (Google search).
Wiersz przyciąga nostalgią za przeszłością, a prosta technika Wielkiego Mistrza jest istotnie ludzka ale i natchniona. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Bożena De-Tre

Bożena De-Tre

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Wiesław J.K. nie zgadłeś....bo Mistrz wspomniany w głowie mej był ,a starta farba i słońca promyk na pożółkłej już pocztówce podpowiedział resztę...to zapewne nie była Wielka Historia a ukłon w kierunku tego co nas otacza....,a my ślepcy.....ech...starczy..ranek już....codzienne sprawy.Dziękuję za wizytę miłą..

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Powiedział coś o sobie wiatr

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Natuskaa - @Rafael Marius - dziękuje - 
    • Leszczym
      Burda

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @kwintesencja Burda to zdaje się w PRLu był dodatkowo taki magazyn z krawieckimi planami :) Szyją, oj dużo szycia ostatnio... I pasiaki są znów modne :)
    • Waldemar_Talar_Talar
      W zapomnieniu byłe śpi

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Yavanna - @Rafael Marius - dziękuje - 
    • kwintesencja
      Burda

      Przez kwintesencja · Opublikowano

      @Stary_Kredensdziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam  @Wiesław J.K. Ciekawe przemyślenia, z jednej strony wszechmoc Boga, z drugiej dał nam jednak wolną wolę… bardzo dziękuję za podzielenie się swoimi skojarzeniami i dziękuję za link, zajrzę :) pozdrawiam i życzę dobrego dnia
    • Florian Konrad
      Dopały

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      przewracanie się z boku na bok. sen jest odporny na tresurę. łypie gadzim okiem.    wreszcie dźwiga się z posad, ogarnia mnie,  sztucznie przeempatyzowany cynik.    widzą się kraje jak bary, opięte granicami speluny. jam session do rana, tam króluje bluzg.  "wyklafirowałeś mnie" – szczebiocze ozdobnymi  głoskami prześliczna panienusia. cokolwiek to znaczy  – jest przyjemnie śliskie w swej cierpkości (nic, tylko spróbować wymyślić mu podobne tarki, dajmy na to jakieś wyźwuziłki zierwne albo inne paskudztwo – i mówić aż do zmydlenia nad ranem.).   orientuję się, że słodka lady ma twarz niczym  przykryty warstwami farby słój drewna  w futrynie mojego domu. ściślej: w kiblo-łazience.  kiedyś znałem się z nim lepiej. odkąd odrosłem od  ziemi – jego rysy nieco rozmazały mi się w pamięci.  pani mówi olejnie, potem rozlewa dym do kieliszków i częstuje prawie wszystkich klientów. poza mną.    sen jest źle zorkiestrowany, więc bez sentymentu biorę łeb w troki i przechodzę w głąb innego.   oj, przypomina poprzedni.  to niejako szpetniejszy bliźniak w smokingu.  albo sceny, które nie załapały się do dramaciny o wojnie i okupacji, bo kto to widział – zatrudniać  Sebastiana Stankiewicza i Rowana Atkinsona  w rolach Stalina i kanclerza Rzeszy?).   cmentarz (słusznie?) zapomnianej rasy. razem z kolegami-dewastatorami maluję na seledynowo żeliwne, pokryte rdzą krzyże, pstrzę ściany  walącej się kapliczki. konserwator zabytków  będzie wściekły, ale pobudzimy się,  nim zdąży wlepić kary.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...