Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

I.

Każde odbicie fali
To kolejna myśl o Tobie.
A piana pozostała po niej
zostawia po sobie
melancholię czasu zachodzącego słońca
pomarańczy nieba
i wzburzonego morza.

wiatr wzbiera na sile

II.

Morze zachwycone cieniem,
zanika szumem ust na rzecz
herbacianych chmur
a piaskowe wybrzeża
uśmiechają się odpływem
naturą przypominające w każdym calu

księżycowe odbicie.



III.

Mrok wycina szklane witraże
podmuchem wlatuje rozgwieżdżony pył
nieśmiało zajmuje
przeszły absolut niebieski
swą barwą polarną
niedźwiedzicą i strzelcem
wielkimi na eony
pokazuje przeszłe już
dziedzictwo czasu.
umysł nadyma się

w celu zrozumienia.


IV.

Nieboskłon upleciony watą z różu
płynące w kroplach soli odcienie
żółtawej czerwieni
horyzont prześwietlony pomarańczem
formuje błękit łagodny.
Przypływ szumem ukoił umęczony słuch
a piasek budzi do życia dotyk.


Spójrz w dal teraz, gdzie okiem sięgniesz
tam woda pomrukuje jeszcze snem
jeszcze chłodna dla skóry
a droga dla oczu, gdyż lśni
niczym perła łagodna na dnie
każdego człowieka, co kochał

zbyt żywo i mocno.

Opublikowano

Mnie się podoba, chociaż lubię krótsze wierszyki. Ktoś, dawno temu, w komentarzu pod moim wierszykiem napisał w ten sposób. Wiersz powinien być jak koszulka nocna kochanki, nie za długi i nie za krótki, taki w sam raz...

Pozdro.

Opublikowano (edytowane)

@yaxa

 

Pomogę, otóż to:

 

Wschody i zachody 

 

I.

 

Każde odbicie fali -
to kolejna myśl o tobie,
a piana pozostała - zostawia 
melancholię czasu

zachodzącego słońca
i pomarańczowe niebo,
wzburzone morze - 
to wiatr wzbiera na sile...

 

I tak podobnie i tak dalej...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pogodziłem się z samotnością przez pewien czas się gniewała gdy uprawiałem miłość z miłością ona na mnie z tęsknota czekała przepraszam wybacz już wracam wzięła mnie czule w ramiona staliśmy tak we dwoje od końca w milczeniu godząc się bez słowa ona najwierniejsza z wiernych zawsze każdą miłość wybacza moja przyjaciółka wróg zakochanych gdy uczucie umiera do niej powracam i znowu jest nam dobrze razem chociaż czegoś ciągle brakuje kiedy z nią jestem o innej marzę gdy innej nie ma ją akceptuję lecz kiedyś znowu samotność zdradzę
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Interesujące porównanie.   Pozdrawiam :)
    • Piękny wiersz. To prawda, jesień zawsze oddaje, w końcu to czas zbiorów.    Pozdrawiam :)
    • Dziś są Twoje urodziny Więc wznieśmy toast Za Twoje zdrowie, świetny aktorze, Napijmy się dziś, bo jest okazja. Dziękuję Ci za chwile wzruszeń Za mnogość całą świetnych ról Od Janka aż po Mordowicza Dawałeś czadu – do diabłów stu! Oparłeś się też pokusie założenia Własnego teatru – szacun, chłopie, za to! Po co kolejny teatr na scenie? Kiedy to życie samo jest teatrum? Życzę Ci – „Janku” – kolejnych ról, Tak samo barwnych, tak samo świetnych, Jak właśnie ta w „Czterech pancernych”, Lub jak ta w „Klerze” sławetnych! Warszawa, 23 IX 2025   Dziś przypadają 86. urodziny Janusza Gajosa. Mam nadzieję że P. T. Jubilat nie będzie miał mi za złe, że uczczę Jego urodziny tym skromnym wierszem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Możesz "wstawiać" co chcesz... w miejsce kropek.     Nie rozumiem tylko - dlaczego próbujesz mnie wciągać w dyskusję porównawczą?    Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...