Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Jesteś drogowskazem

Kasia Koziorowska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kasia Koziorowska

Kasia Koziorowska

Opublikowano
Opublikowano

Ciemność tak bliska, a jednocześnie

rozlegle niedostępna.

Zza węgła wygląda noc,

cała czarna

jak kubek kawy, którą zwykłam pijać

do poduszki.

 

Jesień? Zanim powróci,

zdołam uśmierzyć

prorocze sny, usidlić wiatr,

zagarniający życie

lodowatą, niemal martwą dłonią.

 

Pragnę dostrzec w tobie

drogowskaz, jaki objawi

rozwiązanie tego misterium.

 

Mój czas kocha się

w igliwiu wciąż młodych gwiazd,

rozkoszuje się deszczem,

który pozwala zaspokoić potrzebę

na strach.

 

Skąd w twojej przyszłości

tak wiele smutku?

Skąd tyle skaz, skoro milknie powietrze?

5

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      (Próba nawiązania)

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam ponownie - wszystko o/k - jesień kalendarzowa i życiowa                                 nie dokucza - jest w sam raz - oby tak dalej -                                                                                           Pzdr.uśmiechem.                                 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Bezsenność

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witaj - Bezsenność siedziała naprzeciw. Milczała. Wiedziała wszystko. - pięknie to brzmi - wiersz na plus - ma klimat -                                                                                       Pzdr.jesiennie.
    • beta_b
      (Próba nawiązania)

      Przez beta_b · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar piszę, żeby może już nie gubić oczek i ludzi na swojej drodze. Zajęta ogarnianiem siebie, tracę innych z czucia. Ale to może moment przesilenia? Co u Ciebie Waldku? Jak się czujesz? 
    • Robert Witold Gorzkowski
      Oddech miłości

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena Idziemy - a czas nie ma odwagi nas dogonić. Wszystko w nas jest początkiem: szeptem, który dopiero chce być słowem, uśmiechem, który staje się światłem. Pięknie to napisałeś jest to kwint esencja wiersza. Czas który który przeistacza się w światło - jest Światłem, a jednocześnie współkochankiem który "nie ma odwagi nas dogonić", rywal czyhający na nasze potknięcia nieubłaganie kroczący za nami, aż do końca życia. Niosącym bądź będący boskim światłem poznania. On jest za nami i przed nami w zakrzywionej linii czasu. Bo za nami spowalnia, a przed nami w sensie życiowej podróży, powracamy do wcześniejszego punkt zakreślając pętlę czasową. Jednym słowem nic nie dzieje się bez przyczyny i tylko nasze decyzje powodują określone skutki odłożone w czasie. I tak jak nie mamy wpływu na czas na nieszczęścia na zdarzenia które mogą nas z czasem dopaść, mamy wpływ na „miłość” zawartą w prostym słowie „jesteś”. Trzeba ją pielęgnować by czas nam jej nie odebrał - wzruszyłeś mnie!
    • Waldemar_Talar_Talar
      (Próba nawiązania)

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witam - Ciągle gubię jakieś oczka, w rękach sweter życia plotę - Pięknie otworzyłaś wiersz - podoba się -                                                                                                  Pzdr.serdecznie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...