Jesteś drogowskazem

[Kasia Koziorowska]

Ciemność tak bliska, a jednocześnie

rozlegle niedostępna.

Zza węgła wygląda noc,

cała czarna

jak kubek kawy, którą zwykłam pijać

do poduszki.

 

Jesień? Zanim powróci,

zdołam uśmierzyć

prorocze sny, usidlić wiatr,

zagarniający życie

lodowatą, niemal martwą dłonią.

 

Pragnę dostrzec w tobie

drogowskaz, jaki objawi

rozwiązanie tego misterium.

 

Mój czas kocha się

w igliwiu wciąż młodych gwiazd,

rozkoszuje się deszczem,

który pozwala zaspokoić potrzebę

na strach.

 

Skąd w twojej przyszłości

tak wiele smutku?

Skąd tyle skaz, skoro milknie powietrze?

[andrew]

... 

drogowskazy

nie zawrócą

już idącego korowodu

a my

my możemy 

... 

Pozdrawiam serdecznie 5* 

Miłego dnia 

[Wędrowiec.1984]

@Kasia Koziorowska Jestem niesamowicie przebodźcowany i nie potrafię zebrać myśli. Pomyślałem sobie, że wpadnę przeczytać coś Twojego, ponieważ zawsze znajduję tutaj spokój. I tym razem się nie zawiodłem.

 

Najpiękniejszy wg mnie fragment:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Naprawdę, jest cudowny.