mój ty Mickiewiczu
mówi do mnie żona
taka jest z mych wierszy
wciąż zadowolona
gdyby wszyscy
tak je cenili
dawno by pomnik
mi postawili
wiem że jestem
chwalony wielce
więc piszę wiersze
w podzięce
cała ta sława
mnie nie krępuje
lecz do pisania
zobowiązuje
9.2024 andrew
Już weekend,
wierszyk na sobotę
mój ty Mickiewiczu
mówi do mnie żona
taka jest z mych wierszy
wciąż zadowolona
gdyby wszyscy
tak je cenili
dawno by pomnik
mi postawili
wiem że jestem
chwalony wielce
więc piszę wiersze
w podzięce
cała ta sława
mnie krępuje
i do pisania
wciąż zobowiązuje
9.2024 andrew
Już weekend,
wierszyk na sobotę
Koła naszych zębatek się toczą
Ocierając się o siebie, pomrukują
Lecz ani rozjechać
Ani zaskoczyć
Wciąż jednak nie mogą
Grawitacja ściąga nas
Nagie miecze przeznaczenia
Tną serce na wskroś
Czy tylko po to
By odrzucić na bezdroża
Samotnych chwil
Jaki to ma ukryty sens
Serce naiwne
Rozumu bezsilnego
Argumentów nie słucha
Swoje wie, swoje chce
Niby w smutku skomli
Że to silniejsze ode mnie
Jednak w istocie słodyczy miłości
Nawet tej niespełnionej
Wyzbyć się nie chce
Bo musiałoby odrzucić
Istotę człowieczeństwa
Tyle bym chciała powiedzieć
Słowa jednak grzęzną wstrzymane
Jakby miały moc niszczenia
Tej nieuchwytnej nici
Która nas swym ściegiem czasu
Koło siebie trzyma
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
Przez Yavanna · Opublikowano
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
