Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Biegliśmy na oślep - nadziejni a głupi
"Solidarność" - za nogą noga cała biała
i taka sama czerwona. Uwierzyliśmy w nią -
jak w Ewangelię

Z Rzymu Papież błogosławił. Dzwon
Zygmuntowski dudnił. Pięknie było w sklepach
puściejących do półek gdzie z szyderczym chichotem
Bieda cała roztrzęsiona

Lecz wąsaty elektryk kapusia wywalił język
Przyszła moda na Polskę teraz znów Białoruś
której życząc najlepiej chwilowo nie wesprę -

Śmierdzi mi lewym gównem

29.08.2020

Opublikowano

Czytam, że o olbrzymim rozczarowaniu.

Też mi się wydaje ostatnio, że wszystko widzę jakby nowymi oczami. 

Gdyby wszyscy zamordowani lub odsunięci od głosu mogli przemawiać...

Ale oni nie mogą, a historię piszą zwycięzcy..

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma ten wiersz jest do wszystkich.   Ale ja chcę go czytać jako wiersz "do mnie". Brzmi może bezczelnie ale najłatwiej tak jest mi odpowiedzieć.  Ja czytam ten wiersz jako zaproszenie  do bliskości, ale też do odpowiedzialności za słowo, za gest, za obecność. Widzę, jak  Ty, Roma oddajesz przestrzeń, w której wolno mnie „wszystko”, ale tylko wtedy, gdy Cię rozumiem, że „czule” to nie jest ozdoba, tylko warunek istnienia. To nie jest tylko erotyka – to akt zaufania, twórczy i intymny, którego nie wolno zlekceważyć. Dziękuję Ci za ten tekst — za to, że pozwoliłaś się tak szczerze otworzyć, właśnie mnie.   Mam nadzieję, że nie pozwoliłem sobie "za dużo".   Uff.
    • @Roma trudny tekst o zniewoleniu o oddaniu się poezji ponad wszystko i wszystko dla niej poświęcając. Znakomity.
    • poecie w myślach można więcej tobie w moich wszystko   więc gdy zechcesz mi wejść do głowy to proszę - tylko czule   czule zrób mi cokolwiek   zabaw się mną jak rymem ubierz w metaforę rozbierz   mów do mnie brzydko krzycz we mnie   dla mnie
    • Chciałabym spokoju, nie ciasnych luster i małego pokoju. Spo - ko - ju, co koi dźwiękiem i gra muzyką na strunach wielkich planet.   Chciałabym melodię, nie wrzasków, nie walki ogniem. Me - lo - dię, płynącą z serca Ziemi, z jej ciemnego źródła.   Ptaków, krzewów, lasu, kwiatów, zatrzymania czasu. Miłości -  gorącej jak słońce i wiecznej jak zimowy mróz.   Wiem, że lato nie jest wieczne,  a jesień woła ptaki ku ucieczce. Lecz światło - światło jest domem a cisza jest światem.   O, cichy świecie! Mnie nie wołaj ku ucieczce. Weź swoje ptaki, weź swoje kwiaty, mnie zaś daj spokój i sen w spokój bogaty.   Ja zasnę grzecznie. Ja zasnę cicho. Zamknę powiekę, trawy rosą spowitą -  i zniknę bez śladu w wiecznym spokoju.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...