Sopor Aeternus

[Raphael]

W strumieniach nocy okłada mnie deszcz
Wiatr cicho piasek do oczu mi niesie
Przemawiam dla Ciebie niczym wieszcz
Wsłuchany w dzwon co śmierć przyniesie

Pokochał Cię Sopor co odejść nie daje
Obwija się wokół niczym wąż swą ofiarę
Z Twego serca tylko kolec miłosnej trucizny wystaje
Zakazana nam jest miłość więc przynosi dziś swą karę

Leżysz gdzieś na końcu świata
Na ołtarzu w aksamitnej bieli
Otulona skrzydłami podciętymi przez swego kata
Tak spisz spokojne jakby Cię do nieba przyjęli

Widzę tylko nasze sny
Rozszarpane przez szpony zawiłości
Odchodzisz w mroku gęstej mgły
Pośród nagich zwłok połączonych martwym uściskiem naszej miłości...

Dedykacja dla Anny - Varney

[natalia]

śliczne...
wytwarza jakis taki niesamowity nastrój,
bardzo mi sę podoba :)
...choć tak smutny...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

[Dorma]

W zupelnosci sie zgadzam z Natka

A tak od siebie to dodam ze wiersz jak najbardziej w moim stylu, lubie taka forme:czterowersowe zwrotki z rymem a b a b.
Tylko czasem gubi sie rytm przez to ze wersy sa nierownej dlugosci.Niektore sa stanowczo za dlugie a szczegolnie ostatni.Co do tresci nie mam zastrzezen
Pozdrawiam

[Paulina Karpiuk]

"Widzę tylko nasze sny
Rozszarpane przez szpony zawiłości
Odchodzisz w mroku gęstej mgły
Pośród nagich zwłok połączonych martwym uściskiem naszej miłości..."
aż łza mi się zakręciła w oku jak to przeczytałam...