Karta i pergamin

[Agnieszka Charzyńska]

Na karcie czerni pustej – bez znaczeń

Piszą się kwiaty amarantowe,

Z pędzli złowróżbnych nieuchronności

Kapią rozpryski złotoróżowe.

 

Na pergaminie chmur obojętnym

Wyrok skreślony słuszności ręką,

Poniżej wielość bytów się kruszy

W  martwą skończoność suchych szkieletów.

 

Śniegu niewinność miękko milczącą

Plamią purpurą kleksy pożarów,

Pod pięścią huku odchodzą w nicość

Powieki okien, twarze zegarów.

 

Między istotą burzy a ciszy

Powiew piekielny - gasi istnienia,

Spełnia się prawo dziejów w perkusji

Gromów – bez skruchy i przebaczenia.

 

Na strzępie ściany elegią imion

Rozpacz w daremność liter zamknięta.

W tym grobie miłość zbyt młoda leży

Na wieczność dłońmi cegieł objęta…

 

 

[Jacek_Suchowicz]

grobową miłość w tonacji czerni

autorka tworzy mroczne obrazy

ale ciekawie chwilę wypełnił

wierszyk zatrzymał w swoim mirażem

:)

[befana_di_campi]

@Jacek_Suchowicz "Wierszyk"? Jednak więcej powagi - wobec siebie - komentatorze :]

[Agnieszka Charzyńska]

@befana_di_campi   może być wierszyk. Wierszyk dla dzieci - dzieci z Breslau. Pozdrawiam.