Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

proza z poezją drą znowu koty

która ma brzmienie i treść piękniejszą

uroczych waśni nigdy im dosyć

raczej tak stwierdzić trzeba na pewno

 

te twoje wersy są wciąż świrnięte

rymy zazwyczaj takie niemrawe

a w tobie życie mija naprędce

jakiegoś sensu trudno odnaleźć

 

ej zwersowana w obłokach bujasz

choć przyznam miewasz losu przerzutnie

ech prozo prozo też bywasz czuła

nawet raz po raz ugościsz uśmiech

 

ta konwersacja trwała by pewnie

lecz nie w smak kotom ciągłe ich darcie

poezja z prozą przyznały wreszcie

trochę cech wspólnych będą mieć zawsze

 

 

 

 

 

Edytowane przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Łukasz Jasiński Łukaszu to prawda w rzeczy samej... nie trzeba sław za wiele kiedy przychodzi żal. Za tym co było nie było.. a jednak trochę żal.Za poezją tęsknimy bo wciąż jej mało za mało.Tęsknoty i żale słowem malowane to właśnie dla mnie sztuka poetycka...mało słów i wiele przekazów.Umiejętność zatrzymania się i odlotu na chwilę...

Opublikowano (edytowane)

@Bożena De-Tre

 

Czasami czytam przez internet prozę i można ją podzielić na trzy części: naukową (tę lubię - ona zmusza czytelników do kreatywności), biurokratyczną (od tej dostaję szału - mój umysł nie trawi ołowianej, dołującej i ciężkiej literatury) i piękną - lubię lekkie pióra, dobrym przykładem jest Aleksander Dumas, zresztą: moje preferencje może pani znaleźć w eseju pod tytułem: "Samoedukacja".

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Bożena De-Tre

 

Proza będzie dla pani za trudna, bo: w zasadzie piszę dla mężczyzn, przykład: "Statek", "Silva Rerum" i "Z pamiętnika bezdomnego", a jednak: czytałem kiedyś książki dla kobiet, szczególnie Marii Rodziewiczównej - mama je kolekcjonowała, oglądałem również "Znachora", "Między ustami a brzegiem pucharu" i "Trędowatą".

 

Łukasz Jasiński 

Opublikowano (edytowane)

@Łukasz Jasiński ↔Dzięki:)↔Niekoniecznie.

Może być mało słów i mało treści lub dużo słów i dużo treści.

Nie ma jednej reguły, określającej wszystkie możliwości:)↔Pozdrawiam:)

***

@Stary_Kredens ↔Dzięki:)↔Szczerze Tobie powiem, że piszę raz lepiej raz gorzej:~)

To zależy, co mnie napadnie... i przeżyję:)↔Pozdrawiam:)

Edytowane przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc to jest wiersz z serii "ekstra mocny".   z Twojej serii i w Twoim stylu.   to mroczna, apokaliptyczna wizja samotnej śmierci na pobojowisku, gdzie ostatnim świadkiem rozpadu świata i człowieka staje się tylko żerujący kruk.   świetny !!!!!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam ponownie - wszystko o/k - jesień kalendarzowa i życiowa                                 nie dokucza - jest w sam raz - oby tak dalej -                                                                                           Pzdr.uśmiechem.                                 
    • Witaj - Bezsenność siedziała naprzeciw. Milczała. Wiedziała wszystko. - pięknie to brzmi - wiersz na plus - ma klimat -                                                                                       Pzdr.jesiennie.
    • @Waldemar_Talar_Talar piszę, żeby może już nie gubić oczek i ludzi na swojej drodze. Zajęta ogarnianiem siebie, tracę innych z czucia. Ale to może moment przesilenia? Co u Ciebie Waldku? Jak się czujesz? 
    • @Migrena Idziemy - a czas nie ma odwagi nas dogonić. Wszystko w nas jest początkiem: szeptem, który dopiero chce być słowem, uśmiechem, który staje się światłem. Pięknie to napisałeś jest to kwint esencja wiersza. Czas który który przeistacza się w światło - jest Światłem, a jednocześnie współkochankiem który "nie ma odwagi nas dogonić", rywal czyhający na nasze potknięcia nieubłaganie kroczący za nami, aż do końca życia. Niosącym bądź będący boskim światłem poznania. On jest za nami i przed nami w zakrzywionej linii czasu. Bo za nami spowalnia, a przed nami w sensie życiowej podróży, powracamy do wcześniejszego punkt zakreślając pętlę czasową. Jednym słowem nic nie dzieje się bez przyczyny i tylko nasze decyzje powodują określone skutki odłożone w czasie. I tak jak nie mamy wpływu na czas na nieszczęścia na zdarzenia które mogą nas z czasem dopaść, mamy wpływ na „miłość” zawartą w prostym słowie „jesteś”. Trzeba ją pielęgnować by czas nam jej nie odebrał - wzruszyłeś mnie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...