Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

meble niszczeją ale zostają zdjęcia i ustne przekazy

U moich dziadków ze strony mamy była w domu otomana tremo serwantka i sekretarzyk i łazienka za zasłonką a wc na podwórku

Pozdrawiam

No właśnie - co my wnieśliśmy do tej kultury dnia codziennego?  - regały tapczanopółki ....

Pozdrawiam

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz to szerszy temat, bo te wspaniałości meblarskie z poprzednich epok wnieśli do kultury nieliczni, większość po prostu nie było na nie stać , mieszkali naprawdę raczej siermiężnie , tak że to "my " miało wtedy inny wydźwięk niż teraz, czy ja wiem czy mi żal tamtej epoki, bo gdybym się urodziła np. w czworakach , to pewnie tylko bym ścierała kurze z tych pańskich mebli

Pozdrawiam kredens (taki właśnie trochę staroświecki, ale jeszcze z połyskiem)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj można napisać, że wszystko jest względne, ponieważ to zależy np. od gustu odpoczywającej osoby, od tego jaki rodzaj muzyki metalowej będzie słuchany, z jakiego okresu historycznego, z jakiego nurtu, etc. Nie ma na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi. Mało tego, można na nie odpowiedzieć frazą: to skomplikowane.

 

Jeśli o mnie chodzi, nie potrafię odpoczywać słuchając Slayera, ale np. słuchając Megadeth już tak, a oba zespoły to thrash metal.

 

Nie potrafię odpoczywać słuchając płyt Ram It Down, czy Painkiller, zespołu Judas Priest, ale już w zupełności potrafię się zrelaksować przy krążkach Screaming for Vengeance, albo Killing Machine, wspomnianego zespołu, a przecież to właśnie Judas Priest jest reprezentantem najbardziej klasycznego heavy metalu.

 

Takich przykładów jest całe mnóstwo, ponieważ tak naprawdę metal metalowi nierówny, aczkolwiek pod względem wirtuozerii, czy samej złożoności, do muzyki klasycznej bardzo mu daleko.

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz Zdecydowanie przy hałasie lwiej większości współczesnej muzyki nie da się odpocząć, pomyśleć...

Osobiście wolę muzykę klasyczną, choć jak wiadomo tam też  bywały całkiem energiczne, czy też głośne kawałki. Zawsze jednak da się tam wyłapać linię melodyczną, która poprowadzi myśli...

Co do mebli... dawne, czy to wysublimowane, czy zwykłe skrzynie, ławy ze skrzynią, czy też kuchenne kredensy, były przemyślane, praktyczne i użyteczne. Bynajmniej nie wszystkje były wygodne. Posiadam otomanę, która bez wątpienia wygląda, ale wygodna to ona nie jest.

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no tak - punkt widzenia od miejsca urodzenia :))

Pozdrawiam serdecznie ten "staroświecki" jak widać po renowacji - ma nową politurę :))))

 

ps chociaż nie wiem o jaki kredens idzie

- czy ten w salonie z zastawą stołową 

- czy pomieszczenie w którym trzymano zastawę stołową i dość często traktowano jak spiżarnię zaopatrzoną głownie w przednie trunki 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I bi bi.                          Maska, jak sam.    
    • Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...