Krok w błękicie

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[moina]

@UtratabezStraty oczekujesz mojego punktu odniesienia...ale ja go nie mam . Pisałam już hipotetycznie " skrobnełam" . Analiza odczuć na podstawie wyrwanych z kontekstu słów to czysta demagogia..

Wiersze są na pograniczu rzeczywistości i fikcji ... Ot co ...piszesz ciekawie i chyba o czymś dla Ciebie ważnym . Jeśli chodzi o bohaterkę czyli " więźniarkę" tak uważam że nic nie dzieje się bez przyczyny i tak uważam za każdy zasługuje na "wielokrotność szans"

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[moina]

@UtratabezStraty Idealizować karę więzienia...to chyba bardziej oczekiwania resocjalizacji - naprawy zrozumienia błędu który godził w porządek i ład systemu i dobru ogółu. Strażnik zapewne patrzy na nią z perspektywy "wyższości" moralnej a ona widzi w nim człowieka pełnego błędów i zapewne nie zawsze szczerego . Ten kopniak to chyba niewypowiedziane zdanie ...." Ej stary nie jesteś taki idealny"... Różnica "mundurów" czyni ich innych - on oceniający z możliwością bezwzględnego patrzenia w oczy - ona z poczuciem marności spuszcza wzrok...

Słowo przepraszam jest jej aktem odwagi 

Uśmiech to nadzieja że te przeprosiny dadzą wybaczenie ...zaufaj mi . 

Mój punkt widzenia ...życzę dobrych wierszy w nowym roku

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[UtratabezStraty]

@Domysły Monika @Domysły Monika , SUPER, że mi znowu odpowiadasz. Bo nawet, jak się z tobą nie zgadzam, to przez konfrontację z twoim punktem widzenia dostrzegam coraz więcej szczegółów i dopracowuję moje rozumienie tego wiersza. Wiem, że tego dużo napisałem, ale jak nie masz siły, to przecież nie musisz tego czytać, a tym bardziej na to odpowiadać... :)

 

Czy idealizacja kary więzienia jest możliwa? Nawet kara śmierci bywała w jakimś stopniu idealizowana jako pokuta, która oczyszcza moralnie skazanego przed obliczem Boga. Ja się karą śmierci brzydzę i ją z całego serca odrzucam, ale zwracam uwagę na możliwy punkt widzenia. A tortury? U mnie w Gdańsku jest katownia z szesnastego wieku, czyli budynek służący do torturowania i jest on zbudowany w stylu dosyć ozdobnym, w manieryzmie niderlandzkim. Skąd taki ozdobny styl budynku w którym torturowano? Bo tortury były częścią wymiaru sprawiedliwości, a wymiar sprawiedliwości powinien się dobrze prezentować. Więc różnie to może być z tym idealizowaniem...

 

A teraz do "Kroku w błękicie". Piszesz, że "strażnik zapewne patrzy na nią z perspektywy "wyższości" moralnej..." A mi się wydaje, że jednak nie. Dlaczego. Strażnik w tym wierszu pojawia się bardzo skąpo.  Jest znacznie mniej eksponowany, niż dziewczyna w błękitnej sukience. I myślę, że nie jest to bez znaczenia. Ów strażnik więzienny to zapewne bardzo skromny, obowiązkowy i praworządny  funkcjonariusz. Stawia sprawę, której służy zdecydowanie wyżej niż swoją własną osobę. I tego samego oczekuje od tych, co są nad nim. Chyba właśnie dlatego, że jest taki skromny, jest taki niewidoczny w wierszu. I na żadne okazywanie wyższości wobec więźniarki raczej sobie nie będzie pozwalał. Myślę, że dla niego dziewczyna w błękitnej sukience jest przede wszystkim obywatelką, tak jak i on jest obywatelem, jak i obywatelami są prokurator, który ją oskarżał oraz sędzia, który ją skazywał, a także, jak naczelnik Zakładu Karnego oraz Minister Sprawiedliwości, który jest postawiony jeszcze wyżej, tak samo jak szef rządu i głowa państwa. A ów strażnik stoi na samym dole tej drabiny i czuje się zobowiązany reprezentować system penitencjarny wobec więźniarek, i w jakiś sposób czuje się odpowiedzialny za ewentualne niedociągnięcia tego systemu.  I  Dalej piszesz, że "... ona widzi w nim człowieka pełnego błędów i zapewne nie zawsze szczerego...". W świetle tego, przed chwilą napisałem, to raczej ona w nim aż tak wiele błędów nie widzi i wcale nie zamierza go uświadamiać, że nie jest taki idealny, bo on dobrze wie, że nie jest idealny. Ona raczej dostrzega jego sumienność i jego idealizm. I ten kopniak to jest raczej sygnał, żeby wyluzował, żeby się aż tak nie stresował swoją rolą. Myślę jednak, że tego kopniaka nie dała mu celowo. Dlaczego, bo ma w sobie coś z damy. I z tego samego powodu raczej nie mówi ona do niego w myślach "Ej stary...". Bo bycie damą w tym rozumieniu to nie sprawa ubioru i elegancji, to sprawa pewnej postawy. Pewnej swobody, ale i pewnego opanowania... No i piszesz jeszcze, że "...ona z poczuciem marności spuszcza wzrok..." Poczucia marności, to ja u niej w ogóle nie widzę. Raczej radość życia... A to "przepraszam" jest nie tyle aktem odwagi, co wyrazem zwykłej ludzkiej życzliwości... . W świetle tego, co dotychczas napisałem, to można tu się nawet doszukiwać odwrócenia ról. Ona, jako więźniarka, która powinna odczuwać ciężar kary, zaczyna się niejako "opiekować" duchowo strażnikiem, który właściwie powinien mieć nad nią przewagę... .Nawiasem mówiąc to warto także zauważyć, że w wierszu nie pada słowo "więźniarka"...

 

Na koniec warto się przyjrzeć jej ubiorowi. Błękitna sukienka kojarzy mi się z ubiorem więziennym, ale błękitny to też kolor nieba, w błękitnych szatach jest także przedstawiana Matka Boska, błękitny jest też habit pewnych żeńskich zgromadzeń zakonnych. Dostrzegasz coś? Błękit to kolor sukienki więziennej, ale błękit to też kolor nieba. To, co negatywne miesza się z tym, co pozytywne. No i jeszcze te więzienne drewniaki... Jak sobie pomyślimy o tych białych drewniakach, które polskie dziewczyny nosiły w latach 90tych ubiegłego stulecia, to obecnie  wydają one się wielu współczesnym polskim dziewczynom czymś niemodnym, wręcz siermiężnym. A ja myślę, że te więzienne drewniaki tej dziewczyny z wiersza są jeszcze ciut bardziej siermiężne... Myślę, że coś bardziej w tym kierunku, co raczej biedne dziewczyny nosiły może w 19 wieku, może i w pierwszej połowie 20 wieku... Dziewczyna z wiersza jest więc najwyraźniej ubrana bardzo skromnie i niemodnie, a wręcz siermiężnie... To ma także znaczenie symboliczne. Ten nawet bardzo niemodny ubiór oznacza odgrodzenie więźniarki od konsumpcjonistycznego świata, który kryje w sobie różne zagrożenia i może człowieka zwieść na złą drogę... 

 

To by było na razie na tyle. :)  Jeżeli ci się to udało przeczytać to SUPER. I pamiętaj, że możesz, ale nie musisz na te moje wywody odpowiadać... :) 

[moina]

@UtratabezStraty Udało mi się przeczytać ... 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

oczywiście dostrzegam kilka niuansów, ale tak drobiazgowo analizować twój wiersz to chyba "zbrodnia" ...wiersz sam w sobie wybrzmiewa a nasze "wywody" zacierają mu jego magię. 

 

 

Co do drewniaka ...ja również miałam takie, były niewygodne - pościerałam stopy ,..ale moda w danym czasie, nie dawała wyboru .

Z perspektywy czasu sądzę iż byłam "więźniarką" wyznaczników, stylu. Snobem który cierpiał (bo bolały go stopy) a ja jak ten głupiec szłam z resztą by nie odstać... i o zgrozo 

zostać zauważonym w innym "obuwiu" i ocenionym - przez lożę szyderców. 

[FaLcorN]

@UtratabezStraty

Tu jest warkocz, był jeszcze kok :-)

[UtratabezStraty]

@FaLcorN , no brawo, że odkryłeś. Coś mi się wydaje, że nie jest specjalnie trudno przeczytać moje wiersze. Chyba trudniej może być z ich interpretacją... :D

[FaLcorN]

@UtratabezStraty

Więzienny katastrofizm albo oryginalne potrzeby podmiotu lirycznego. Faktycznie masz zakusy na rebusy.. :-)

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@FaLcorN , katastrofizm?? Akurat w wierszu "Krok w błękicie", który tu komentujemy, dziewczyna w błękitnej sukience nie robi wrażenia nieszczęśliwej... Więc dlaczego katastrofizm???

[FaLcorN]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Więzienne drewniaki są w więzieniu. Jeżeli nasza przyszłość to więzienie czy nie jest to katastrofizm?

 

 

Dla mnie tak, Ty możesz mieć inne odczucia.

[FaLcorN]

@UtratabezStraty

Masz rację więziennictwo było, jest i będzie. Nie mam nic więcej do dodania. Skup się na swojej wrażliwości i wierszach, zamiast zaglądać mi albo innym "pod skórę".

Dziękuję za dyskusję, pozdrawiam.

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.