Jak być wzorem

[poezja.tanczy]

Z cyklu: JAK, który lubił powiedzenia

 

 

Wzorowy uczeń

 

Wzór, co ciągle się powtarza

Ale kto się za kogo uważa

 

Bo to zlepek jest nadziei

Tradycyjnie sobie ścieli

 

I te wieczne zachowania

Kolejny powód do rachowania

 

Wzór właściwych wypowiedzi

To zależy, kto koło nas siedzi

 

I te wierne przyłożenia

I bezkresne me droczenia

 

Jak się rodzić tu na nowo

Skoro wzór jest na gotowo

 

I te spiny z samym sobą

Me rozkminy, nie pomogą

 

Wzór tu po swojemu działa

A ja znowu daję ciała

 

Jestem wzorem, co się zmienia

Tak powiela, czysta chemia

 

Jestem zgrozą, co wnioskuje

W wzorze ciągle kombinuje

 

Jak to zmienić, udowodnić

Jak podmienić, tak uzgodnić

 

Dusza swoje, a mózg swoje

Wzory ważne, także Twoje

 

          //Marcin z Frysztaka

 

 

 

 

Piszę opowieści, sztuki teatralne, dialogi kabaretowe i wiersze

 

Wszystkie moje książki
          Za darmo
Znajdziesz na stronie:
         wilusz.org

[Marek.zak1]

Wzorem można być częściowym, a więc wzorem forhendu jest forhend Alcaraza, natomiast w człowieku są plusy i minusy, na jednych polach jest świetny, na innych niekoniecznie, więc po całości, nawet osobie bardzo pozytywnej  trudno być wzorem.  

[Rafael Marius]

@poezja.tanczy

Przydałoby takiemu wzorowo nieco serca i spontaniczności.

[Kwiatuszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie tak jest. Dusza wie wszystko, ale umysł nieustannie z nią dyskutuje. Bardzo fajnie napisane! Pozdrawiam serdecznie!

[Leszczym]

@poezja.tanczy Oj oj piszesz niemalże usiłowaniu niemożliwego :) Robić swoje to już bardzo dużo... 

[poezja.tanczy]

@Leszczym

Piszę o wzorach, które się powtarzają :) nic więcej :)

 

@Marek.zak1

Wszyscy jesteśmy wzorami moim zdaniem. Tworzymy pewien wzór, coś na wzór DNA. Wzór naszych codzienności, przyzwyczajeń, przemyśleń. I ten wzór się rozwija. A czy wzór sprawia że jesteśmy wzorami? Dobrze by było, a jest jak jest. 

 

@Rafael Marius

Właśnie wydaje mi się że wzory nie mają spontaniczności. Dla mnie wzór to jak DNA, setki powtórzeń. A czy wzór ten robi z nas wzory, to co innego. 

 

@Kwiatuszek

Tak. Pytanie kogo słuchamy. Serca czy umysłu. Serce jest umysłem duszy. to się jakoś zgrywa. Ale nie ma "po środku". Albo łapiemy się jednego, albo drugiego. takie ludzkie życie

 

@iwonaroma @Magda1973

Dzięki wielkie! 

M.

[Leszczym]

@poezja.tanczy Po tych komentach dopiero lepiej Ciebie zrozumiałem, miałem wrażenie, że wypowiedzią zachaczasz o autorytet, a tu jakby jednak co innego :)

[poezja.tanczy]

@Leszczym

Ja autorytetem? Chyba w potknięciach :)

 

Dobrego,

M.