Nic

[Arsis]

Przechodzę przez te uchylone drzwi. Przekraczam próg. Światło jarzy się niemrawo. Pod sufitem

plafony. Zakurzone płótna pajęczyn. Falują. Kołyszą się…

 

Zasłony w purpurze. W obskurnym świetle kinkietów.

W półmroku...

Zasłony ze zjawami gestów w kunsztownie zdobionym miękkim pluszu.

I w tej ciszy milczenie rzeczy. Jakieś odbite obrazy w przedmiotach, w szarych kineskopach

martwych telewizorów.

 

Za szklanymi ścianami gablot

nieruchome

wskaźniki.

Zegary. Pokrętła…

 

Unicestwione laboratorium. Skamieliny rzucające cienie

w prześwitach idących z ukosa. Od okien, księżyca.

Od nocy.

 

Rozsnuwa się w resztkach i kłębi

mżący szarością obłok płynącego kurzu ..

 

Wiesz, nie ma tu czasu. Albowiem nie ma. Jest tylko nic.

 

Takie --

szumiące

w uszach

-- piskliwe NIC.

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2024-08-04)

 

 

[violetta]

Takie nic jest najlepsze:) 

[Hiala]

@Arsis cisza aż krzyczy że pustka dookoła - fajnie-pozdrawiam 

[corival]

@Arsis Jak zawsze w Twoim niepowtarzalniym stylu... podoba mi się zakurzona cisza....

Pozdrawiam :)

[Leszczym]

@Arsis Dobre !!!!