Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy będzie różowe niebo,

zadzwonię do ciebie raz jeszcze
Opowiem całe życie
Być może - pojawi się dreszczyk

Ludzie tak bardzo "cierpią" - rutyna przyczyną nazwana 
A przecież nowe życie to każdy nowy ranek


Oprócz walizki z genami, 

bagażu trudnych doświadczeń, 

prócz kalendarza statystyk ... 

 

Zadecydujcie sami: czy warto zajmować się niczym, obwisać dekadencją, 

czy warto być zrzędliwym i starość zabrać w ajencję? 


Koją mnie proste przyjaźnie - z chmurą i starym dębem
Bo zawsze są lojalni - nawet, gdy cienko przędę
A tak się dzieje zazwyczaj ...


Nie ma znaczenia, gdzie jestem:

sandały i skromna szata
I łomem muszę otwierać - każdego mieszkańca świata ... 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Widzę, że Niebo także z postępem, telefon taki owszem pewnie bardzo miły, tylko jakie to życie, a wraz z nim opowieść?

Pozdrawiam, a z okazji imienin to krótko; Zdrówka,życia bez stresów i samych sukcesów, Concertino jednym słowem:)

Opublikowano

 Ładnie dziś u Ciebie. A może tak mi ten wiersz w temacie przez mojego kota, który to około piątej rano pozwalał sobie na zbyt wiele zabaw (to młody kot), więc wstałam żeby mu wskazać miejsce na balkonie, a tu niespodziewanie... uderzył mnie wschód słońca pomarańczowo-różowy i ta kula słoneczna odrywająca się od ziemi. Masz rację każdy nowy ranek to nowe życie.

 

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...