Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zbożny wierszyk

wierszyki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

 

najpiękniejsze w całym lecie są powroty

w ciepły wieczór po przygodzie miły chłód

dom co czeka który sam się nie obchodzi

a na meblach na glazurze lekki kurz

 

łąki kwiecia aż po brzegi ruch motyli

niech wieczorem sobie jeszcze pociąg mknie

ścieżki których inną porą nie spotkamy

obudzone jak po długim Bożym śnie

 

najpiękniejsze w całym lecie są powroty

wdychać szelest słaby powiew zbiorczo tlen

jeśli możesz ze mną pobyć to wieczorem

aż zanurzysz znów się cały w drugi dzień

 

 

*

 

 

Pod moim oknem

zamieszkał zwierz.

Jest to zwierz groźny,

to pasikonik,

bo kiedy miesiąc

wyłoni się,

nie myślcie państwo,

że spać pozwoli.

 

Świt cały prześpi

w wykrocie traw.

Wygrzeje drapki,

gdy czas na sjestę.

Aż, gdy maciejka

utuli z wrzaw,

z łanów przystąpi,

ograbiać ze źdźbeł.

 

Przestają myśleć,

piją cykanie.

Wyschnięte kłosy

i suche skrzydła

przed deszcz się zbiera —

wkomponowane.

W ciepłych wieczorach

nocne straszydła.

 

Edytowane przez agfka
.poprawa wiersza z pasikonikiem (wyświetl historię edycji)
16
corival

corival

Opublikowano
Opublikowano

@agfka Te powroty po znojnym dniu... zacisze domowe też wymaga pewney nakładu pracy, ale to jednak inna praca.

I ten zabawny kawałek o pewnym małym, ale hałaśliwym "potworze". 

Bardzo mi się spodobała całość.

Może i czasem, zwłaszcza w drugiej części wypadasz z rytmu, ale dajmy temu spokój.

Pozdrawiam :)

2
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

bardzo sympatyczny wiersz - pierwszy

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

w letni wieczór po tygodniu może dwóch

gdy stęsknieni już marzymy tylko o tym

aby w domu żyć swobodnie dać na luz

 

i nie ważne są glazura ani meble

lecz śniadanko o dwunastej milo zjeść

nie ma godzin człowiek nie gna po co nie wie

a atrakcji także w domu mnóstwo jest

:)))

3
Adaś Marek

Adaś Marek

Opublikowano
Opublikowano

@agfkaRzeczywiście powroty do cichego spokojnego domu są samą przyjemnością bez względu na to czy po urlopowej, czy też jednodniowej nieobecności. Całość wiersza działa na wyobraźnię, skłania do wspomnień z lat dziecięcych, kiedy takiego grającego zwierza się przynosiło z łąki do domu, żeby pograł nocą w kartonie po butach.

Sympatyczny wiersz. Pozdr.

3
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To są wierszyki, które nie są jakoś niesamowicie istotne, ale czasem coś się tak plącze... Jeśli kogoś choć troszkę uśmiechnęły, to już coś. ;>

Dziękuję:)

Nie przynosiłam, ciekawy pomysł :)

Ale tak, z wakacjami przede wszystkim kojarzą mi się te wieczorne powroty z pasikonikami w tle.

Dziękuję :)

Dziękuję:)

Ja już jestem cały czas na luzie. 

Dziękuję i

pozdrawiam :)

Edytowane przez agfka (wyświetl historię edycji)
1
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki.

 

Chyba lubimy te piosenki, w których odnajdujemy coś z własnego życia czy pragnień.

 

Wszystkiego dobrego

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      GINEKOLOG

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena  Nie znam się… chociaż, nie zawsze jest tak, jak tutaj „Przeglądowo/okresowo”
    • Migrena
      GINEKOLOG

      Przez Migrena · Opublikowano

      W poczekalni pachnie lękiem i lawendą, jakby ktoś spryskał powietrze zapachem wszystkich tajemnic, które kiedykolwiek urodziły się w ciele kobiet. Siadam na krześle, które trzeszczy jak archiwum kobiecych wnętrz, jakby jego śrubki znały alfabet ud, miednic i brzuchów, z których powstawały małe światy, wielkie dramaty i czasem tylko zwykłe „wszystko w normie, proszę pani”. Wchodzi on - ginekolog, nawigator po oceanie kobiecego świata, pół‑detektyw, pół‑astronom macicy, który nawet cień owulacji potrafi wyczytać z mapy kosmosu, jakby szukał sygnałów życia w galaktyce, gdzie kosmici zapomnieli wysłać instrukcję obsługi ciała. - Proszę się położyć, mówi, tonem nauczyciela cyrku, który zaraz pokaże sztuczkę, ale z delikatnością kota na rozgrzanej blasze. Rozchylam nogi, odsłaniając wszystko tak dokładnie, że czuję się jak eksponat w świetle reflektorów, a on wchodzi z uśmieszkiem jak ktoś, kto właśnie dostał dostęp do części świata zwykle zamkniętej na trzy zamki, z narzędziem, które wygląda jak miniaturowy teleskop do planet rodzących życie i dramat jednocześnie. Przesuwa się delikatnie, a moje ciało otwiera się jak mapa nieznanych galaktyk. Tam, gdzie światło reflektora pada najczułej, kryje się punkt G - maleńka, pulsująca perła, jakby sam wszechświat zostawił w tym zakątku tajemnicę radości, miniaturową gwiazdę gotową rozbłysnąć. Łechtaczka - subtelna świątynia przyjemności - rozkwita w mikroskopijnym rytmie życia, otwierając się jak kwiat poranka, którego zapach zna tylko kosmos i ja. Ginekolog spogląda z powagą astronoma, który odkrywa nowe planety w galaktyce wnętrza kobiety, z zachwytem notując każdy puls, każdy fałd, każdą drobną tajemnicę, jakby patrzył na arcydzieło, które powstało z najczystszej geometrii życia. - Hm…  mruczy jak stary kocur, który właśnie odkrywa nowe królestwo myszy. - To jest prawdziwa galeria natury! Każda fałdka, każdy zakamarek, każdy sekret - arcydzieło! Czuję, że moje ciało staje się mapą starożytnych labiryntów, a on jest Minotaurem‑przewodnikiem, który wie, gdzie czai się każdy strach i każda nadzieja. - A tutaj…  wskazuje narzędziem - -  kwitnie życie i… ewentualnie mała niespodzianka. Chichotam w duchu, bo w tej ceremonii nie ma miejsca na wstyd, tylko na absurd i kosmiczny zachwyt nad ludzkim wnętrzem. Na koniec odchodzi z miną człowieka, który własnie zgarnął złoty medal w konkursie „Co kryje się w środku?”, odbierając statuetkę z miniaturowym teleskopem i konfetti z hormonów. A ja zostaję tam - pół naga, pół święta - leżąca jak robot na przeglądzie technicznym, bez osłony, gotowa na diagnozę życia, z nogami otwartymi jak szuflada w warsztacie, zastanawiając się, czy życie naprawdę jest tak proste, że wystarczy jeden ginekolog, żeby zrobić mi tylko przegląd okresowy i powiedzieć z entuzjazmem: „Wszystko działa, proszę pani, proszę tylko nie zapominać o smarowaniu.”    
    • andrew
      Szczęście

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Radosław
      Twoje piękno

      Przez Radosław · Opublikowano

      @Berenika97 Tak, nabroiłaś ;) 
    • Simon Tracy
      Brama ósmej nocy miesiąca Dass

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Berenika97 Bardzo dziękuję. Był taki czas w moim życiu, że nigdy nie zapamiętywałem snów. Był również i taki gdzie śniłem jedynie przerażające koszmary. Lecz ostatnio coraz częściej dane mi jest wreszcie lądować w spokojnej krainie snu.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...