W 2024 roku...

[UtratabezStraty]

                                          W 2024 roku

                                           dziewczynie

                                       w szarej sukience

                               z włosami  związanymi w kok

                                                spadł 

                                             ze stopy...

                                    więzienny drewniak.

                                      Kto go podniesie?  

 

[befana_di_campi]

Właśnie: kto podniesie, nękanej przez neo bezpiekę Pani Uli D.? Bardzo to na czasie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

♥decznie. 

[Dagmara Gądek]

@UtratabezStraty rewelacyjny

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

przemawiający obrazek, bo niewinność ofiary , podkreślona przez bezwładnie zgubiony chodak ( w wyniku egzekucji ?) - przywodzi na myśl analogię do spadającego bucika  Dzieciątka Jezus z obrazów Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i można to odczytać dwojako - albo jak oskarżenie, że siła wyższa porzuciła niewinnych, albo, jako wołanie o otwarcie nieba.

 

Ten chodak , twardy jak kamień - żąda, prowokuje do zemsty i samosądu na oprawcach - ale kto pierwszy rzuci ???

 

pozdrawiam , gratuluję 

 

 

 

Edytowane 11 Lipca przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

@UtratabezStraty

Chyba sama, nie inaczej.

[UtratabezStraty]

@Dagmara Gądek @Dagmara Gądek , taki to już urok poezji, że czytelnik może się dopatrzyć w utworze treści, o których autor nie myślał.

 

W twoim komentarzu do wiersza "W 2024 roku..." widzę pewien dramatyzm, którego ja, jako autor, nie dostrzegam w utworze. "Niewinność ofiary", "w wyniku egzekucji?" - to przykłady dramatyzmu, który najwyraźniej dostrzegasz w tym wierszu. Przecież nie musi dojść do egzekucji, żeby drewniak spadł ze stopy.

 

Ja w tym moim wierszu dostrzegam nie tyle dramatyzm, co pewną atmosferę szarości. Zauważ, że informacja o więzieniu pojawia się dosyć późno w formie przymiotnika "więzienny" odnoszącego się do drewniaka. I skąd ta pewność, że dziewczyna jest "niewinną ofiarą"? W wierszu to przecież nie jest rozstrzygnięte... .

 

Akurat zgubienie buta i jego podniesienie kojarzy mi się z bajką o Kopciuszku. Chociaż tam tym zgubionym butem nie jest drewniak, a drewniaki w bajce o Kopciuszku funkcjonują w trochę innym kontekście.

 

Ale najciekawsze jest to, że ja tego wiersza mojego autorstwa sam nie do końca rozumiem. I dzięki temu robi się ciekawiej... .

[UtratabezStraty]

@befana_di_campi , to fakt, że dałem wierszowi tytuł "W 2024 roku...", a więc muszę się liczyć z tym, że na przykład Ty będziesz szukała tu takich aktualnych odniesień. Ale czy we współczesnych czasach w polskich zakładach karnych i aresztach śledczych drewniaki są więziennym obuwiem?

 

Przyznam, że sam nie do końca rozumiem ten mój wiersz i dzięki temu robi się ciekawiej... . 

[Dagmara Gądek]

@UtratabezStraty …zawsze indywidualna interpretacja czytelnicza będzie jedną z setek - z szansą na rozminięcie się z intencją autora, dlatego siła wiersza polega m.i.na możliwej różnorodności interpretacji - i to Ci się udało, roztrząsanie wtórne, polemika z Autorem, ( jest z mojego czytelniczego punktu widzenia ) - zbędna; bo czuję to, co chcę w wierszu dostrzegać, wszelkie „ racjonalizacje” są dla mnie ( z całym szacunkiem dla pierwotnego zamysłu ) - nadmiarowe  , bo i tak zostaję ze swoją percepcją, tak lubię;

życie idzie do przodu, jestem po całodziennej podróży, ciekawych spotkaniach, dlatego na choć lubię styczność ze sztuką - to nie jej analizowanie; czuję też niechęć do wierszy do cna przegadanych, wtłoczonych mi do ust, głowy, gdzie się ODZIERA moje  pole intuicyjnego odbioru, własną frajdę, ale Tobie to nie grozi ( przynajmniej w ostatnim tekście ) - dlatego zrobił (on) takie pozytywne wrażenie…a jeśli mówisz  

o niezrozumieniu własnego tekstu- to tym bardziej pozwól sądzić, że podświadomie zadziałały archetypy, bądź utrwalone kulturowo symbole…

 

pozdrawiam miło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 11 Lipca przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[UtratabezStraty]

@Rafael Marius , twój komentarz do mojego wiersza jest dotychczas tym najprostszym. Też ciekawie... .

 

[Łukasz Jasiński]

@Dagmara Gądek

 

Jako poganin nie mam takich dylematów moralnych i od razu zabiłbym oprawców, bo: wybaczanie jest słabością i oprawca jeszcze bardziej będzie gnębił własną ofiarę.

 

Łukasz Jasiński 

[UtratabezStraty]

@Łukasz Jasiński , żeby wymierzać sprawiedliwość potrzebna jest rozwaga. Kiedy czyta się twój komentarz, to można dojść do wniosku, że brakuje ci rozwagi. I dlatego radzę ci, żebyś wyluzował. Chociażby dlatego, że nie znasz wszystkich okoliczności sprawy, bo ich znać nie możesz. Żeby było ciekawiej: Ja, jako autor wiersza, też ich nie znam.

[Łukasz Jasiński]

@UtratabezStraty

 

Myli się pan i to bardzo... Ludzie to w większości przypadków dwunożne ssaki agresywne i nie będę po raz kolejny udowadniał, iż mam rację, niech pan przeczyta komentarze w prozie "Sztuka dla sztuki" Leszczyma, warto, naprawdę warto czytać innych - nim wyda się osąd, nomen omen: jestem za uregulowaną prawnie aborcją, karą śmierci i eutanazją - blisko cztery miliony pasożytów mielibyśmy z głowy (panów w czarnych sukienkach, osoby z wrodzoną niepełnosprawnością, alkoholików, więźniów i większość pracodawców - wyzyskiwaczy i kombinatorów) i tyle na temat.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 20 Lipca przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)