Zgłoś

Chwile są ulotne Tak jak życie    A mój świat Tonie w smutku   (Bez ciebie)   Bo nadajesz sens Każdej minucie i godzinie Gdy jesteś blisko mnie      

Przedsłówko: text ten już tu był, dodaję czytanie żeby jak coś pokazać że to jest regularne, choć wymawiam według fonetyki własnej.   Wstęp dla ciekawych myślotła: Zresztą sylabizm porzucam wbrew zapewnieniom wcześniejszym, bo obcy jest duchowi języka polskiego, spółgłoski brzmią dłużej niż samogłoski nieakcentowane zazwyczaj, wbrew temu co się pisze niestety od wieków. Przykład: słowo "Wolska" słyszane w głośnym autobusie brzmi jak "woryska", bo to "l" jest po prostu samogłoskowe, jak w sanskrycie albo serbskim, a "o" jest dużo krótsze mimo że niby akcentowane: NIE JEST. Samogłoski są u nas prawie niesłyszalne, chyba że akcentowane i po niej nie ma głoski z rodzaju tych co akcent przejmują. Podział słowa na sylaby w rozumieniu tradycyjnym także nie ma sensu prozodycznego w polskim, tak samo jak np. w japońskim. Cała poezja od Kochanowskiego była imitacją formy zagranicznej i obcej. W pierwszym tego typu texcie jeßcze liczyłem trwanie głosek i rozkładałem zestroje, tutaj nie, tamten muszę na nowo prześledzić i nazwać ogólne zasady, bo mogą pomóc pisać lepiej niż na czuja, wtedy wrzucę, bo tamten jest lepszy, ale ten bardziej podobny do tradycyjnego.    Świerßcz   Świerßczy¹ cała głowa dziwotworych pierzy Samolotu nadświetlnych ∫krzydeł nieuwierzy Przodkom i podziemnej miecierzy² świejom³: Oni ∫karby zapomniane piszą – oni pieją.   Czołguś⁴ ciężkich cirli cirli ∫łyszą trele, Kiedy przy∫tanku ∫woie pußczaią niedziele; Serdußko światłulicznych wici⁵ pik pik pik pogina Przez drogę, niezgniotem ich o włos lawina.   Straży miey∫kiey kolce gołębi szukaią... Łapią bayki – bayki z więzienia wy∫taią... W świerßczu świat pani woni wie połowę: Uyść paßczy dozwoli (przebierze za krowę).   ¹) Świerßcz – grajek, poeta ²) Miecierz – transport, miecierz podziemna – metro ³) Świeja – śpiew wiatru ⁴) Czołgusia (potoczne) – tramwaj ⁵) Wici światłuliczne – sygnalizacya świetlna      

Lola, wypadkowa ojca i matki z „kroniki wydarzeń z interwencją”  Lola, wie co to kobiecość - (ta) ulotna wśród rzek z przekleństwem odparowania a nadmiarowych ogniach Lola, ma chusteczkę haftowaną, lecz   nie po to by się wiązać.

@Ewelina   Proszę bardzo    Łukasz Jasiński 

@violetta   A tak to w ogóle: kim pani jest? Proszę podać imię i nazwisko, datę urodzenia i imiona rodziców, wykazuje pani dziewięć różnych osobowości, niesamowitą agresję, cechy destrukcyjne i różne choroby psychosomatyczne, proponuję dla pani zdrowia: niech pani skorzysta z porady psychiatry.   Łukasz Jasiński