Niewidzialna

[E.T.]

Stałam się śniadaniem, obiadem, kolacją,

praniem, odkurzaniem, zmywaniem,

zakupami, planowaniem, rachunkami.

Jestem przezroczysta. 

Nie widać mojego ciała, myśli, uczuć. 

Nikt się o mnie nie upomina.

Gdzie są klucze? Widziałaś telefon?

Już nawet nie przeszkadzam.

Przestałam walczyć. 

Zrosłam się z domem.

Jestem nim.

Nie mam nawet imienia.

[hania kluseczka]

@E.T. nie wiem co powiedzieć, peelka sama musiała do tego doprowadzić, ktoś za nią nie "przynosił, podawał, zamiatał" tylko ona sama się zdegradowała, a potem inni ją postrzegają, tak jak chciała być potraktowana i wg tego na co sobie, zasłużyła, albo "zasłużyła"

Edytowane 4 Lipca przez hania kluseczka (wyświetl historię edycji)

[Dagmara Gądek]

Komentatorka powyżej ma całkowitą rację, kiedyś na rynku niemieckim była książka pt.” Schlachtfeld - Familie” - opisująca bez ckliwych ideałów : napięcia, egoistyczne postawy, przestrzenie dla nadużyć - w obrębie rodziny, która w naszej kulturze jest tak idealizowana ;))

Dobrze jest znaleźć sobie hobby ( o ile PL - ka nie jest czynna zawodowo), krąg znajomych, brać udział w imprezach kulturalnych, tyleż tam samotnych, a ciekawych świata osób !
Gdy PL - ka odkryje kim jest,  a dodatkowo przestanie się  postrzegać jako ofiarę ( to fatalny stygmat, rozgrzeszający w zupełnie nieuprawniony sposób, bo należy o siebie  walczyć, nawet z pomocą psychoterapii, bo może być to relacja z toksykiem ) - to wówczas dostrzeże swoje granice i nie pozwoli na ich przekraczanie; należy też  wymusić podział ról, choć już z samym uczuciem to inna sprawa; mogło po prostu przeminąć ( to się czuje, gdy jedno w związku zaczyna mówiąc kolokwialnie kapcanieć  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

), a wówczas… też należy zawalczyć o siebie, choćby kosztem cudzych łez.

Lepsze cudze niż własne, powodzenia.

 

Edytowane 5 Lipca przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[E.T.]

@hania kluseczka Dziękuję. Dobrze jest wiedzieć, że wiersz porusza. Pozdrawiam. Ewa

@Dagmara Gądek Dziękuję za komentarz, który traktuję jako komplement. Pozdrawiam. Ewa 

[Stracony]

@E.T. Pozwolę sobie odnieść się do wiersza i komentarzy już napisanych.Nazwałbym sam wiersz "poezją użytkową" w najlepszym tego słowa znaczeniu. Nigdy jeszcze nie przeczytałem tak trafnie ujętej samotności w związku, toksyczności w związku.Hmm obowiązkowy utwór powiedzmy już od klasy maturalnej, temat do dyskusji ,im wcześniej tym lepiej.Do tego przejmujący tytuł E.T. Do dziś brzmi mi w uszach czasami "E.T. dzwoni dom, E.T. dzwoni dom..." Toczysz jednak walkę ,ale już tylko wewnętrzną i to bardzo dobrze i ....wygrasz, jeśli weźmiesz pod uwagę to co napisały moje poprzedniczki.

Przyjąć ,że sam jestem sobie winny jest bardzo trudno,ale wiele z tego co nas w życiu spotyka jest pozostałością nawet z dzieciństwa.Ameryki tutaj nie odkryłem, ale niech peelka odkryje co ma w sobie.Jesteśmy magnesem i przyciągamy odpowiedni balast.

Poezja to bardzo dobry początek.

 

[E.T.]

@Stracony Dziękuję za myśli odnośnie wiersza. Miło słyszeć, że udało mi się przekazać, co chciałam. 

E.T. to moje inicjały :)  

Pozdrawiam. Ewa

[Dagmara Gądek]

@E.T. brawo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, serdeczności

[Rafael Marius]

@E.T.

Znam to dobrze, gdyż było tak i ze mną, ale już nie dziś.

[E.T.]

@Rafael Marius Wydaje mi się, że wiele osób tego doświadcza, tylko jest to właśnie "niewidzialne", "niesłyszalne". I dlatego chciałam temu oddać głos. 

 

Jest to tak samo ważne jak Twój głos: "Ale już nie dziś"

 

Pozdrawiam. Ewa

[corival]

@E.T. O, nie dobrze, że peelka przestała walczyć i płynie z falą. Jednak doskonale oddałaś rzeczywistość takich osób. 

Pozdrawiam :)

[Krzysztof2022]

@E.T. dużo w Tobie wrażliwości, myślę że więcej niż dużo

Krzystzof

 

[Naj]

@E.T. znam to uczucie.

Najważniejsze - zauważyć, a moze raczej przyznac sie przed sama soba, że tak jest,

nastepnie zacząć być widzialną dla siebie... 

piękny wiersz

Pozdrawiam

Marta

[poezja.tanczy]

@E.T.

Bez imienia, co to wróży

Na westchnienia, tej podróży

 

Smutny wiersz

Ale ciekawy

 

Pozdrawiam miło,
M.

[Ilona Rutkowska]

@E.T. "nie mam nawet imienia" - tak nie może być... i ty to wiesz, i my wszyscy... a jednak, to ciągle jakiś problem - dlatego, dobrze o tym mówić, głośno.

"już nawet nie przeszkadzam" - to jest "clou" całości, niestety...

czyli jakiś... matrix. A gdyby pomyśleć, co beze mnie...? 

Jakoś, nikt nie chce sobie tego wyobrazić... cóż...;)

Warto poruszać takie tematy.

A... E.T. to świetne inicjały:))

 

pozdrawiam

IR

 

 

[Nata_Kruk]

@Ilona Rutkowska ... prawie mi myśli z głowy wyjęłaś... :)

 

@E.T. ... ... tytuł bardzo pasuje do takiej treści. Świetny i... smutny  wers... "już nawet nie przeszkadzam"..

dobra puenta, a ponad nią... "niewidzialna"... kobieta, która 'mówi' o braku... Zostawiam zasłużony punkcik.
Pozdrawiam.

[E.T.]

@corival Dziękuję. Pozdrawiam. Ewa

@Krzysztof2022 Dziękuję. Przekleństwo czy błogosławieństwo? ;) Pozdrawiam. Ewa

@Naj Dziękuję. Tak, można by rzec, by było więcej siebie w sobie. Pozdrawiam. Ewa

@poezja.tanczy Przybrać postać każdą mogę i wyruszyć w nową drogę :) 

Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam. Ewa

@Ilona Rutkowska Tak, zgadzam się. Przezroczystość powinna przeszkadzać. 

A co do inicjałów... Hmm, są sponsorowane :) Pozdrawiam. Ewa

@Nata_Kruk Dziękuję. Pozdrawiam. Ewa

[Ilona Rutkowska]

@Nata_Kruk w tym przypadku, chyba niemało nas - jednomyślnych...;)

 

pozdrawiam:)