poranek w Kleosinie

[marekg]

błękit nieba ułożony między chmurami

słońce dociekliwie mnoży swoje promienie

nie dokucza nam wiatr

 

ciepłe słowa o poranku jak kawa

przytulona w filiżance

z naderwanym uchem

 

słuchamy w ciszy namalowanych drzew

te kolory lata temu wydawały się żywsze

na białym płótnie kołdry

wybudzone okna marszczą się cieniem

 

w naszych dłoniach kartki z pamiętnika

i żadnej metafizyki pod poduszką

koty owinięte w swoje mruczanki

łaszą się do naszych snów

Edytowane 4 Lipca 2024 przez marekg (wyświetl historię edycji)

[E.T.]

@marekg Twój wiersz jest subtelny, ale i wyrazisty, zdecydowanie przenosi w podlaskie klimaty. Pełen ciepła i nienachalnej miłości. Dziękuję za jakże miłą, sentymentalną podróż do Kleosina. Pozdrawiam. Ewa

[marekg]

@E.T. Dziękuje za piękny komentarz. Pozdrawiam z Podlasia .

[E.T.]

@marekg @marekg Życie zawiało mnie gdzie indziej, ale mieszkałam po sąsiedzku. Podstawówka na Pułaskiego i najlepsza przyjaciółka z Kleosina :) Wiele ścieżek przeszłyśmy. Pozdrawiam. Ewa

[marekg]

@Dagmara Gądek Dziekuję

[Nata_Kruk]

@marekg ... potraifsz i tyle. Dołączam do słów @E.T. ... Ewy