W języku ludzi

[Kasia Koziorowska]

Mroczny Mesjaszu, Mścicielu!

Chodź, zatańczmy, choć nasze stopy

nie znają parkietu,

a my nie mamy poczucia rytmu;

przed nami kilka lat wieczności,

która oswoi niebo, zaspokoi ziemię.

 

Przed nami tysiące wschodów słońca,

jakie powitamy z namaszczeniem;

tysiące wieczorów, co przyniosą

cierpliwość i zaspokojenie.

 

Mroczny Mesjaszu, czasem mówię

w języku ludzi - jest mi to język obcy.

Gwiazdy, wydarte z piersi ciemności,

kłębią się w sercu, lubują w milczeniu.

 

Zrodzę się dziś tylko dla ciebie,

dla twoich minionych lat.

Zatańczymy ponownie, choć będziemy

deptać sobie po palcach,

choć przeminie radosna muzyka.

 

Zatracimy się w tym szaleństwie,

zakochani w białym niebie, oddani

mglistym, śpiącym dolinom.

Powróci pora na sen, pora na krzyk.

To nie będzie już raj, a epoka,

którą poznają sny, rozpoznają słowa.

[befana_di_campi]

Dokonałabym kilka kosmetycznych korekt. 

[Wędrowiec.1984]

@Kasia Koziorowska A mnie się bardzo podoba, ponieważ zawiera wszystkie cechy, opisane przeze mnie w poprzednich utworach. Zastanawiam się, kim jest Mroczny Mesjasz, ale to dobrze, ponieważ lubię tajemnice i nie do końca wyjaśnione rzeczy w wierszach.