Długo wyczekiwana przyszłość

[Kasia Koziorowska]

Odarłeś mnie skwapliwie

z ciężkostrawnych resztek oddalenia.

Odebrałeś mi martwotę,

która nie pozwalała śpiewać.

Gdyby twój sen przyszedł zbyt późno,

myśli nie stałyby się modlitwą,

jaką pragnę ci zadedykować.

 

A jednak - gdy nastała

długo wyczekiwana przyszłość,

gdy wypłynęłam na powierzchnię

bezsensownego zadurzenia,

pojawiłeś się,

cały skąpany w szepcie,

w purpurowych gwiazdach -

uchroniłeś przed upadkiem.

 

Mój miły, twoja samotność

została także moim obowiązkiem.

Niewiara w bezcelowość zamieniła się

w niebo, na które wdrapie się

pierwsze tej wiosny słońce.

Ufność, zakazana w tych bolesnych czasach,

stała się natchnieniem dla rękopisów,

dla doznań,

nadmiernego wyczulenia.

 

Dzisiejszego poranka pragnę oddać ci

życie - nie pozwolę, abyś został sam.

Chcę zadać uśmiech, który nie obumrze

wraz z bezkresem, nie zamieni się

w pokutę, do jakiej bałbyś się zbliżyć.

 

Pozwól mi poczuć

miękkość duszy, delikatność myśli,

tak apetycznie zielonych,

wydanych na łaskę wszechświata.

[Bożena De-Tre]

Poczułam te słowa strojone muzyką i dokopać się próbuję ....ten deszcz za oknem zwiastuje burzę .Zbliża się z rykiem natrętnie.......czytam Twój wiersz i czuję.... bardzo dobry i jak zwykle z lekka mroczny, pozdrawiam serdecznie Kasiu..

[Łukasz Jasiński]

Melodyjnie...

 

Łukasz Jasiński