Bezdomny dzień

[Kasia Koziorowska]

Mroczny Mesjaszu, wciąż czekasz,

rozpostarty na ciemniejącym horyzoncie

własnego serca.

Wciąż kochasz, choć miłość dawno

o tobie zapomniała.

Zbliżasz się z każdym kolejnym wieczorem,

odnajdujesz pokutę pośród

bezkresnych myśli.

 

Kołysze się w tobie

wczorajszy oddech, boleśnie zapomniany,

zdany na łaskę wieczystości.

Szukasz samotności tam, gdzie jest

jej pod dostatkiem;

odnajdujesz mur, jaki wznosiłeś

przez utracone lata, dekady

wykradzione opatrzności.

 

Osamotniony Mroczny Mesjaszu, to tylko

wyspa, na której zabrakło ludzi.

To przegrany wstęp

do tej splagiatowanej autobiografii.

Usiłuję odszukać w bólu krztynę dobroci,

lecz wiem, że uśmierzenie powróci,

zada kolejne retoryczne pytanie.

 

Powleczona miękkim dotykiem,

skazana na dożywotni sen, pragnę

powierzyć tobie kęs wolności,

brakujący element światła.

Ubogi Mroczny Mesjaszu, odszukam cię,

choć umierają jabłonie, a popiół

przykrywa skamieniałe sady.

 

Pogodzę się z przyszłością,

wybaczę przeszłości.

Odkryję w tobie siłę, która dotąd

była mi bezdomnym dniem.

[befana_di_campi]

@Kasia Koziorowska @Kasia Koziorowska Bardzo oryginalny cykl; można do niego dopisać oddzielną, ujętą w poetycką prozę. 

Edytowane 30 Maja przez befana_di_campi (wyświetl historię edycji)

[Kasia Koziorowska]

@befana_di_campi Dziękuję pięknie. Zastanowię się nad prozą poetycką. Pozdrawiam serdecznie.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - 

Odkryję w tobie siłę, która dotąd

była mi bezdomnym dniem. - super  zresztą cały wiersz na tak - 

                                                                                                              Pzdr.

[Bożena De-Tre]

Dobre coś grubszego się zapowiada.. brawo za super cykl. brawo...

[liwia]

@Kasia Koziorowska super,

pozdrawiam