Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

iskierki poniosły śmierć


Rekomendowane odpowiedzi

korytarz
noc
przez okruchy świateł przedziera się zgrzyt serca
ona go kocha on drzwi otwiera
świat się zamyka jej snem przedwczesnym
rodzi się kolejna chimera

u podnóży dnia ona leży samotnie w sypialni
tylko ściana ją oburącz za ręce ściska
łzy jeszcze ciepłe od chłodu poranków
zlepiły się w ustach

popłynąć chcą
rwać brzegi
topić

w samo południe jak na dzikim zachodzie
przewija się taśma i ona wraz z filmem
krzywo patrzy na nagrania o jakiejś przygodzie
którą udało jej się nakręcić
wspólnie

w niedocenionych oczach pojawia się kosa
zmutowane myśli pchają się w głowę
rozpędzając szał chwyta nóż
kocha
zrywając na zawsze z nałogiem
pękają struny muzyka cichnie
koncert skończony
czytamy w liście:

gdy wrócisz wieczorem poczęstuj się herbatą
wsadź do mikrofali wczorajszy dzień
ja
jak zauważysz
nie będę już itaką
iskierki poniosły śmierć

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

chciałem przedsatwić miłość właściwie w jednym kierunku...
żonę zakochaną w mężu który jak widać nie ma dla niej czasu, co w rezultacie doprowadza do jej samobójstwa... może troche i oklepany ale i tak jak na moje umiejetności to oryginalny:P
dzięki za komentarz
pozdro
wiktor

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

jedyne co mi się podoba, to brak obłudy, cała reszta tonie i trochę mnie nudziło podczas czytania. chyba nie należy mówić, że śmierć jest oklepana- to tak na marginesie. ten tekst (sorry za głupie porównanie) przypomina mi pierogi z dzisiejszego obiadu:) ; niby coś tam było w środku, ale "opakowanie" się rozlatywało, a wiadomo, że diabeł tkwi w szczegółach:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

hehe, no wiesz, pierogi to moje ulubione danie :P a opakowania się nie jada... czasem trzeba być mniej pedantycznym :P czy tekst nudny? no wiesz może nie tyle nudny co smutny i melancholijny, przez co może robi się taki jakiś smętny... ale starałem się napisać ciekawie :P wyszło jak wyszło :]
pozdro i dzięki za komentarz
wiktor

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dobrze zauważyłaś... ten wiersz miałbyć w formie scenariusza... w pierwszej wersji... w drugiej, którą tutaj umieściłem zmieniłem trochę koncepcję ale zostało trochę wczęsniejszej wizji... np. na samym poczatku gdzie jest napisane

korytarz
noc

tak jakby to był coś w stylu akt I scena I :P

co do tych dwóch ostatnich zwrotek to może i rzeczywiście jest w nich za duży kontrast, ale tak chciałem skonstruować ten wiersz, żeby nagle się unoisło, by zaraz opadło

pozdro i dzięki za komenta
wiktor

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mnie przede wszystkim urzekły dwie sprawy: w bardzo umiejętny i ciekawy sposób splotłeś wątki bardzo klasycznie brzmiące, wręcz pachnące romantyzmem czy neo-romantyzmem (tak to nazwijmy umownie...) np. w zwrotce 2 z klimatami bardzo współczesno-industrialnymi (te zmutowane myśli czy mikrofale dla przykładu). Dało to efekt przekonywujący, a treść jest nakreślona wyraźnie. Poza tym - utwór długi, a nieprzegadany! Plus ode mnie ;-)
POZDRAWIAM!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dziękuję za komentarz.. wiersz w założeniu miałbyć dłuższy, ale właśnie powycinałem idąc za radą niektórych forumowiczów :) fragmenty zbędne i wyszło jakoś tak nieprzegadanie :P i alleluja że wreszcie ktoś mnie w tym upewnił bo starałem się jak cholera
pozdro
wiktor

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Hmm... Czytałam różne wiersze, które są tutaj zamieszczane i... zauważyłam, że najczęściej największe poparcie i jak najbardziej pozytywne komentarze dostają wiersze krótkie, czasem kilkusłowne... I to chyba wielki błąd eliminować wiersze długie, które często mają o wiele większe przesłanie, aniżeli te kilkuwyrazowe...
Przykro patrzeć na to, że wiele osób nie docenia ciężkiej pracy...
A może to wynika z lenistwa i... wolicie czytać krótkie wiersze, bo jest mniej do czytania i komentowania?

Wracając do tego utworu...
Mnie, osobiście, nie przeszkadza owe "wprowadzenie", na które wiele osób tak narzekało... Ponadto w pamięć zapadła mi treść drugiej strofki... Jakieś takie szczególne, jak dla mnie, przesłanie ma właśnie ta część utworu..

Bardzo lubię wiersze, które właśnie poprzez "scenariusze" i dłuższe opisy zmierzają w końcu do sedna, do tego najważniejszego wniosku... Oczywiście to wprowadzenie musi być na tyle interesujące, by czytelnik nie zniechęcił się po przeczytaniu kilku pierwszych wersów...
Sama lubię często pisać coś, co od prozy odróżnia tylko podział na wiersze i strofy, zamiast akapitów... Wiele osób zarzuca, że to nie są wiersze...
No cóż... chcą innych, "nowoczesnych", "współczesnych" wierszy, to niech zauważą, że nowoczesność i współczesność znaczyć może dla każdego coś innego... Moim zdaniem twórcy powinni o czymś takim wiedzieć i pamiętać...

Ale w końcu zdarzają się twórcy i "twórcy"...

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

do Ney (jak mniemam tej Ney :P): dzięki za obszerny komentarz heh... mam identyczne zdanie co i Ty...
do Agaty: otwiera i chimera miały się rymować... :) lubię czasem wkleić gdzieniegdzie jakiś rym, taki mam styl pisania. no i również dziękuję za komentarz :)
pzdr
wiktor

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiersz - ma to coś, co mnie przy nim zatrzyma. Niby o oklepanej tematyce - miłość i śmierć - a jednak w niebanalany sposób :). A co do rymów - ja właśnie lubię takie gdzieniegdzie, nie za dużo i w nieregularny sposób. Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...