Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wcześniej sobie nie uświadamiała

że nie jest sama

i że może mieć w dupie niebo

dopóki na nią nie spadło

wytykając lazurowym błękitem

że nosi w sobie odpowiedzialność

która delikatnie chrobocze

w dole brzucha

 

natychmiast rzuciła palenie

choć najpierw wyznaczyła sobie limit

o którym zapomniała

jak weszła do sklepu z niemowlęcymi  ciuszkami

i kupowała na zmianę niebieskie koszulki

z różowymi gatkami

 

wieczorami rozpuszczała zmartwienia

stawiała ścianę z wątpliwościami i zdjęcia z usg

pod obstrzałem próby

 

z ogórkowego wywaru wróżyła

czy będzie zdrowe i nie mogła zasnąć

przez downa

mózgowe porażenie

autyzm i poczwarki bez rąk

za to dobrze znosiła zgagę

 

popołudniami

dziewiątego miesiąca

bezczelnie zaglądała innym kobietom do wózków

zanim urodziła dziecko

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

gwałciciela

 

 

Opublikowano

Przekaż niby jest jasny, ale możliwa jest też taka interpretacja, że matka rodzi gwałciciela. Logika podpowiada, że to się zdarza i ni ma tu nic do śmichu, bo tak czy siak, przedstawiona sytuacja jest ekstremanie tragiczna. Pamiętam, że w jakimś powojennym filmie przedstawiono kształtowanie się relacj dziadka do wnuczka, który przyszedł na świat w wyniku gwałtu dokonanego na jego córce przez niemieckiego żołnierza. Od zupełnego odrzucenia, do akceptacji.

 

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Gdybyś poczytał. Większość ziemi już sprzedana . Jakim państwom pewnie się domyślisz. Są tam ogromne korporacje. Na pola nic nie spada, chyba, że przypadkowo.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @TectosmithBardzo dziękuję! Niestety muszę się z Tobą zgodzić, bo te piękne zwierzęta mają coraz mniej przestrzeni. A mimo ochrony (bardzo dziurawej) nadal są zabijane. 
    • @huzarc Pokazałeś coś, co większość z nas woli wyprzeć – biurokrację cierpienia, a przede wszystkim tę straszliwą rutynę, którą ludzie muszą sobie zbudować, żeby przetrwać w pracy z tym, co niewyobrażalne. Najbardziej poruszające jest dla mnie to, balansujesz między okrucieństwem szczegółu („pękł jak pomidor") a momentami nieoczekiwanej ludzkości – te czerwone jagody, to zastanawianie się, które są słodkie. To nie cynizm, to mechanizm obronny. Sposób, w jaki umysł szuka czegoś normalnego, żywego, gdy jest otoczony śmiercią. Prokurator w szpilkach, maszynista z dwudziestym wypadkiem w życiorysie, spór o to, czyja to sprawa – to wszystko brzmi absurdalnie, ale właśnie w tym absurdzie jest prawda o systemie, który musi sobie jakoś radzić z tragedią, więc zamienia ją w procedurę. I ten deszcz, który pada na początku i na końcu – obojętny, ciągły, zmywający wszystko i nic nie zmieniający. To wiersz trudny, mocny i ważny.
    • @Amber Bardzo subtelny obraz listopada — nie jako końca, ale cichego przejścia w inne trwanie. Podoba mi się ten szept między wierszami, w którym chłód nie jest wrogi, tylko potrzebny.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • poezję i prawo  łączy wspólna rzecz dziś interpretuje każdy tak jak chce
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...