Heinrich Heine - Daleko na widnokręgu (Am fernen Horizonte)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Daleko na widnokręgu

Stoi, jak mgłą malowane,

Miasto ze swymi wieżami,

Mrokiem zmierzchu omotane.

 

Powiew wilgotnego wiatru 

Marszczy szarawą rzeki toń;

W smutnym rytmie zanurza

W wodzie wiosło szypra dłoń.

 

Słońce unosi się znowu

Nad ziemią, w górę, wspaniałe,

Pokazując mi to miejsce,

Gdzie straciłem, co kochałem.

 

I Heinrich:

Am fernen Horizonte

Erscheint, wie ein Nebelbild,

Die Stadt mit ihren Türmen,

In Abenddämmrung gehüllt.

 

Ein feuchter Windzug kräuselt

Die graue Wasserbahn;

Mit traurigem Takte rudert

Der Schiffer in meinem Kahn.

 

Die Sonne hebt sich noch einmal

Leuchtend vom Boden empor,

Und zeigt mir jene Stelle,

Wo ich das Liebste verlor.

Edytowane 30 Kwietnia przez Andrzej P. Zajączkowski
Poprawki tu i tam. (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Oj po niemiecku też bym umiała przetłumaczyć:)

[Andrzej P. Zajączkowski]

@violetta Dobrze się składa. Heine ma u nas duże braki w przekładach. 

[Jan_Urbański]

Czy planujesz tłumaczyć więcej Heinego? :)

[befana_di_campi]

Lubię translacje :) Sama od czasu do czasu tłumaczę :)

[Andrzej P. Zajączkowski]

@Jan_Urbański Z pewnością. Jeśli tylko zdołam. 

[Andrzej_Wojnowski]

@Andrzej P. Zajączkowski

 

Wolę Remarque w Twoich interpretacjach, ale Heine  mnie zatrzymał na dłużej.

Czapki z głów.

 

Pozdr.