Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rym zbyt prosty?
po co
rytm?
treść?
nieważne
wszak i tak
cię poeto za to nie ozłocą
wszak i tak będziesz bronił
jak zwierz miotał ślinę
wszak i tak
przyjmiesz swoją
i nie swoją winę
wszak i tak
kartka jeno
jeno zwykłe pióro
wieczne
i uparcie
podąża ku chmurom
ku miłości
ku słońca
wschodom i zachodom
jesieni
i wiośnie
i bezkresnym wodom
i tak już będzie
taka jest natura
poezji
co się rodzi w sercu
by żyć wiecznie
w chmurach

Opublikowano

musi
ale nie chodzi tu o logicznosc poezji ale raczej o logike jej przekazu, i tak beda w poezji symbole , ktorym zaprzeczenie bedzie zakrawalo na glupote, nie da sie zaprzeczyc dogmatom
pozdrawiam
[sub]Tekst był edytowany przez sterowiec dnia 26-09-2003 16:30.[/sub]

Opublikowano

Początek dosłowny,
a dalej:
ku miłości (sic!),
ku słońcu (sic!),
wschodowm (sic!),
zachodom (sic!),
wiośnie (sic!),
jesieni (sic!),
żyć w chmurach (sic!).

wiele wierszy napisałeś,
wiele wierszy przeczytałeś,
nie ma potrzeby pisać
co to oznacza.

2+2=4
ot, to jest prosta logika.

Opublikowano

dzieki serdeczne za komentarze, tym wierszem, bo bezsprzecznie jest to wiersz, chcialem tylko powiedziec , ze poezja jest, byla i bedzie podparta szczegolnie charakterystyczna dla niej symbolika, a ze wiele juz bylo o slonca zachodach, milosci, wiosnie i jesieni? po co to pisalem? bedzie jeszcze wiecej, bo to sa symbole poezji, a pisalem refleksyjnie, taka refleksja mnie naszla, ot i cala tajemnica

pozdrawiam

Opublikowano

hmm....pomarudzic zawsze mozna, ja lubie przynajmniej, nie kazdy wiersz musi byc jak stos :)

pozdrawiam,

ps.:widze ze nie lubi pani banalow, ale nalezaloby oddac im choc czesc naleznej im wdziecznosci, banaly to oaza spokoju

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę     ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę       ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę     ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę   ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę        
    • Wyglądamy, a zatem rozglądamy się za prawdziwymi urokami reala. Uroda ma zawsze znaczenie, zawsze miała. Zadajesz tylko czasem sobie pytanie – która uroda? Nie przegadasz, ani nie ustalisz, ani nie dojdziesz, gdzie zaplątane, czy naplątane, a gdzie rozplątane. To odwieczny urok warkoczy. Życie jak życie natomiast i tak się potoczy i tak się przetoczy, a widok jak widok i tak się roztoczy.   Warszawa – Stegny, 13.07.2025r.
    • Tak imponujące dziedzictwo, to prawdziwy przywilej ale i zobowiązanie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , w necie przeczytałam z jak olbrzymią świtą Pański Przodek wyruszył na obrady soborowe (250- u członków drużyny), przy czym podejmował swych gości na srebrnych i złotych naczyniach, co przyćmiło innych władców, jak o tym, że „swoje głosy” oddał dla przyszłego Papieża Marcina V ( za Długoszem), pozdr.
    • Wiersz pachnie życiem, podobnie jak sytuacja, w której "ani zostać, ani się rozstać". Słyszałem i czytałem o takich i nie zazdroszczę peelce, bo łatwo nie ma, jej partner pewnie też, ale tego nie wiem. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...