we dwoje
w środku mnie
układamy się do snu
ciała nie wydają się być kształtne
ostre krawędzie przecinają spojrzenie
oplata nas mgłą
tajemnica dojrzewa
spieszą się dłonie
nieporadnie rysują granice
przed świtem
wszystko będzie inaczej
zazieleni się niebo
ochłodzi nas słońce
*2021 rok z tomiku „Nie-poradnik”
we dwoje
w środku mnie
układamy się do snu
ciała nie wydają się być kształtne
ostre krawędzie przecinają spojrzenie
oplata nas mgłą
tajemnica dojrzewa
spieszą się dłonie
nieporadnie rysują granice
przed świtem
wszystko będzie inaczej
zazieleni się niebo
ochłodzi nas słońce
*2021 rok z tomiku „Nie-poradnik”
Nie wiedział, ile czasu już minęło.
Wpatrywał się na wazon z zaschniętymi kwiatami. Obok kilka przewróconych butelek, gazety, martwe muchy.
Pielucha dawno zdążyła przemoknąć, a smród rozchodził się po pomieszczeniu. Doskwierający głód był coraz większy. Ostatkami sił zaczął ruszać rękami, lekko wić się na łóżku.
Chciał zawołać ojca, ale nie potrafił. Zapłakał tylko cicho, nie mogąc wydusić z siebie nic więcej.
Za oknem usłyszał głos mężczyzny i śmiech dziecka. Sam śmiał się tak jeszcze niedawno.
Nadchodził powoli wieczór. Leżał w bezruchu z zamkniętymi oczami. W środku nocy w końcu do niego przyszedł. Pomarszczona dłoń starca bezwładnie opadła na brudną pościel.
Edytowane przez Ania_Marzycielka (wyświetl historię edycji)
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez andrew · Opublikowano
Przez andrew · Opublikowano
Przez liwia · Opublikowano
Przez Olgierd Jaksztas · Opublikowano
Przez Olgierd Jaksztas · Opublikowano
