Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Trochę o ciele — Po audiencji u MTJ zrozumiałem, kim jesteśmy! (mordnilap*)


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

/* — mordnilap (przeczytajcie od końca, wyjdzie palindrom)
to zapomniana, antyczna sztuka zapisu wiersza obok palindromu.
Jej zasada odbiega trochę od tego,
co w palindromach zauważacie,
czyli przykładowo:
kajak — czytacie tak samo to słowo od końca.
W mordnilapach wygląda to inaczej;
oto przykład:
'akt mocjo jej kos — dał róg z' (strofa 1, wers 1)
od końca czytacie:
'z gór ład — sok jej ojcom tka'
(strofa 2, wers 1)
________________________
kolejne wersy pierwszej zwrotki
podobnie jak powyższy przykład, czyli:
strofa 1, wers 2 — strofa 2, wers 2,
strofa 1, wers 3 — strofa 2, wers 3

Całość jest napisana w duchu tej formy,
która nie jest tak rozpowszechniona, jak palindrom.
Mam nadzieję, że treść jako sztuka, choć do końca nielogiczna, trafi do pewnego grona czytelników.

Słowa: 'mywał', 'ławym' wyglądają na niesłownikowe, ale są poprawnie użyte! /

Odsyłam was do strony:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

02/24/palindromy-mordnilapy-i-podobno-tajem ne-przekazy/

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

 

 

Po audiencji u MTJ zrozumiałem, kim jesteśmy! (mordnilap*)

akt mocjo jej kos — dał róg z
obelg — trop mywał z wart anielko
dar sam z nart i skok — metka z sal

z gór ład — sok jej ojcom tka
okleina traw z ławym port — glebo
las z aktem — koks i tran z mas rad

/sztuka antyczna/

Opublikowano

Wszystko fajnie, ciekawe tylko jak wyjaśniłby Autor racjonalne znaczenie słów:

 

ławym i mywał i czym w tej sytuacji tłumaczysz ‘poprawność ich użycia' (?)

 

bo ja takiej nie dostrzegam. :)

 

Wydaje się, że raczej miało to brzmieć łzawym i zmywał, ale się „nie udało” ;)

 

Oczywiście traktuj to jako żart. Tak mi się po prostu kojarzą, poza tym,

 

to typowe 'pomyłki', jakie się zdarzają podczas układania palindromów.

 

Niejednokrotnie zdarza się też, że czytając w drugą stronę tworzy się inaczej

 

brzmiące zdanie. Jeszcze lepiej, jeśli jest ono odpowiedzią lub chociaż nawiązaniem

 

do pierwszego. Musiałbym poszukać, bo pewnie gdzieś mam takich trochę,

 

ale nie obiecuję, że na jutro. Za dużo papierów się u mnie wala po szufladach. :)

 

Pozdrawiam.

Opublikowano

@jan_komułzykant Witaj!

Po pierwsze:

 

słowo 'ławym' wydaje się nieco staropolskie, przykład:

 

'A w końcu ławy

     Worek dziurawy.

Wziął jedno szkiełko'

( Nasz, Ignaś! )

ławym - 'łatwym' wydaje się to słowo być, ale nie tylko

 

słowo 'mywał' , przykład:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To słowo, niejednokrotnie używane, nawet dzisiaj ma swoją historię,

 

Reasumując;

dziękuję za wpis i zawarty komentarz, jakim mnie zaintresowałem, a być może, ciebie coś intryguje?

Mornilapem, który nie jest tak popularny, co palindrom.

 

Pozdrawiam

@Tectosmith

Dziękuję!

Pozdrawiam cię

Opublikowano

@Nefretete Dzięki za wyjaśnienia, a jednak o ile znaczenie tych słów wydaje się

przekonujące, dalej nie mam zdania co do przedstawionego przykładu. Bo jeśli:

z gór ład — sok jej ojcom tka - jest w miarę logiczne, to:

akt mocjo jej kos — dał róg z - kompletnie tej logice zaprzecza :)

 

Przypomniała mi się historia pewnego konkursu, gdzie wyznaczono

bardzo wysoką nagrodę za stworzenie dzieła (obrazu) o powalającym temacie.

Dodatkowo nikomu nie ograniczono udziału. Mógł w nim uczestniczyć każdy,

od amatora do najbardziej uznanych mistrzów.

Oczywiście konkurs wygrał jeden z najsłynniejszych artystów tamtych czasów,

a podczas wręczania nagrody pięknie podziękował i powiedział:

Nigdy nie musiałem, dlatego nie uczestniczyłem w żadnych konkursach. Postanowiłem

jednak tym razem spróbować, powodowany głównie ciekawością, jak będą się między

sobą ścierać, skakać do oczu i czego też mądrego, w rezultacie tych sporów, dowiodą

specjaliści krytycy i jurorzy. O wygraniu nagrody nawet nie pomyślałem.

Dowiedli mianowicie tego, że pierwszą nagrodę otrzymała moja 20letnia deska, na której

jak dotąd mieszałem i rozrabiałem farby.

 

Konkluzja zatem jest jedna - wygrało nazwisko, a nie dzieło, a mistrz po mistrzowsku

postanowił sobie zakpić z krytyków i jurorów :)

Dlatego zastanawiam się, czy z 'mordnilapem' nie jest przypadkiem podobnie i czy ktoś

się teraz z satysfakcją nie turla skręcony ze śmiechu po podłodze. ;D

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

W tym cała rzecz, że logiką płata czasami figle

artystom OBRAZ, wywrócił  farby kwantem

fizyki, chemii — człowieka zakrył kolorem

 

Ponoć w Mordnilapach właśnie zachowany czar

w języku daje myślom możliwości postrzegania

tego wątku w sztuce malowanej — O bok! Mózgu

 

Dzięki bardzo, że zechciałeś się przyjrzeć całości, jaka daje więcej pytań niż odpowiedzi, na których głównym filarem 

tak mi się wydaję —  jest środkiem.

 

Pozdrowienia!

Opublikowano

@Nefretete

 

Problemem jakim jest dla mnie zjawisko o nazwie ‘Mordnilap’ jest przede wszystkim

 

brak zasadności jego tworzenia, bo rezultat wydaje mi się na tyle niedorzeczny,

 

i wątpliwy, że chyba się tym nie zainteresuję. Co nie znaczy, że innym to nie da ogromu

 

satysfakcji z ich tworzenia. Może brak mi jakichś połączeń/synaps regulujących tę

 

wrażliwość, stąd taka „ślepota” i brak fascynacji.

 

Niezrozumiała też dla mnie jest w tym przypadku metoda i cykl powstawania.

 

Nie ma bowiem (albo bardziej prawdopodobne, że ja nie łapię) zasady, dzięki której

 

dałbym radę to ‘zjawisko’ choćby w jakimś stopniu ogarnąć. Do wszelkiego rodzaju

 

nadrabiania” jakiejkolwiek idei z reguły podchodzę sceptycznie, ponieważ wychodzę

 

z założenia, że jeśli istnieją zjawiska niewytłumaczalne, pozostawiam je z czystym

 

sumieniem właśnie w tej kategorii zjawisk, przeznaczając sobie tę ścieżkę na, być może,

 

inny byt z podobnym rodzajem zjawiska, jakim jest reinkarnacja :)

 

Niemniej również dziękuję Ci za miłą pogawędkę, jeśli cokolwiek zrozumiałem z

 

Mordnilapa/pu (?) znalazłem u siebie coś takiego:

 

 

- Art, na migi wdaj Ikarowi popęd i adres.

 

- Adres Alana?

 

 

- Ser da. Idę po piwo, raki - Jadwigi mantra.

 

- A na laser, da?

 

 

 

Dzięki jeszcze raz, pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Palindromy w naszym alfabecie wyglądają na rozrywkę dla debili, za to rdzenne jednostki mowy-znaczenia, których nasz zapożyczony nieprzystosowany alfabet nie odróżnia od przydanych, jak najbardziej dają się odwracać i to jest słowiańska kabała (w texcie są obce słowa, ale ostatecznie żadne słowo nie jest obce). Jestem przekonany, że text ma sens, później spróbuję go rozkminić po swojemu, ale wyślę na priv jak coś.

 

Pozdrawiam :)

Edytowane przez Luca Jakiśtam (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Luca Jakiśtam

Palindrom — Mordnilap.

 

Podejrzane się wydaje, że to jest dualnie

skontruowane przecież, jak to w życiu.

 

ławym — mywał;

słowa niesłownikowe muszą mieć jakąś historię,

nie wiem? Jakiego archetypu, powiedzmy szczerze.

W antycznej odsłonie coś trzyma człowieka przy życiu.

 

Olgierdzie! Dziękuję za wpis, jaki zostawiłeś.

 

Pozdrawiam cię!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pojęcie względne.  Większość uważa ją jako stratę kogoś bliskiego poprzez śmierć.    Jednak nikt nie mówi, że jest w żałobie kiedy zakończy się miłość, przyjaźń czy też straci samego siebie.    Ale przecież to też jest strata.    Co zrobić gdy jest się w tym „drugim” znaczeniu tego słowa?   Pojawiają się słowa wsparcia, otuchy i współczucia. Lecz… to nie będzie miało takiej wartości jak utrata przez śmierć.    „Tego kwiatu co pół światu…”   Lecz co to zmieni? Moja pustka dalej będzie a te słowa jej nie zapełnią.  A ja? Będę tonęła w myślach, gdybaniu i przygnębieniu.  Do momentu uleczenia. 
    • @andreas   I kto to robi? Międzynarodowe korporacje? Masoneria? Czarna mafia - kościół? Państwo? A tak przy okazji: po raz pierwszy pańszczyzna została zniesiona w zaborze Austriacko-Węgierskim i doszło wtedy do słynnej Rzezi Galicyjskiej, dziś: kto rządzi Polską? Polacy pochodzenia chłopskiego i Polacy pochodzenia żydowskiego? Nie, nie było w Polsce żadnego niewolnictwa, otóż to: pańszczyzna polegała na tym, iż polscy kmiecie mieli własną ziemię - takie prawo wprowadził król Kazimierz III Wielki - kmiecie pańszczyznę musieli odpracować na ziemi szlachcica, którego obowiązkiem było pilnowanie granic Polski i tym samym: bezpieczeństwa ludności wiejskiej, zresztą: najzdolniejszych szlachta wysyłała na zagraniczne nauki, nomen omen: wyżej wymieniony król dał również oddzielne prawa gminom żydowskim i komu to było nie w smak? Proszę samemu zgadnąć...   Łukasz Jasiński 
    • podnosząc kamień strugani deszczem miedź pozamieniać zewu od wewnątrz w róg mewy głębin buź kij promieniem nasączy z pragnień strucia trzeźwienie tedy wśród czekań zaczną lic mroczną przestając zwlekać otaczać w łączność składając w łut szyk snów trojga w jedno off wiec im skruszyć po stu kont przerwą    
    • @Groschek dziękuję
    • Była noc, noc gwiaździsta, acz bezksiężycowa, Książę Poczęcia [1] wziął duszę maleńką, schował I puścił się pędem, że wolniej lecą gromy, Położyć w łożu matczynym byt znikomy I szeptać mu pieśni prawd. – Iluż więcej znane? Lecz nie będzie przyjęty ten daru testament. Usłyszy archanioł o sobie, nie do niego: „A żeby mi kto zabrał ciężar daru tego”, „To nie w porę”, (tamto „bez cienia prośby dane”, Lub „inne niż « zamówienia » ujął atrament...”) I biorą za różne narzędzia i sposoby A Książę szuka duszki między koszów groby I niesie z powrotem kąpiąc ją w swych łzach, Szepcząc: „Z niebios od koron ich głupot ich zbaw!”   PRZYPISY [1] Takim epitetem Żydzi określają tego archanioła, który przynosi duszę do matczynego łona. Czy określenie właściwe? Czy by się Mu spodobało? Tego nie wiem, ale używam, bo piękne.   Ilustracja: Eleanor Vere Boyle (1825-1916) „The Child after death in the Angel's arms” („Dziecko po śmierci w anielskich ramionach”), ilustracja do angielskiego wydania baśni Hansa Christiana Andersena „Anioł” w: Hans Christian Andersen „Fairy Tales”, wyd. Sampson Low, Marston, Low, and Searle, Londyn, 1872.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...