Po obu stronach jednej rzeki

[huzarc]

Droga przez piekło wiodła
Oboma brzegami rzeki
Między wschodem a zachodem
Cmentarzami zbolałego gruzu 
Gdzie czarne ptaki 
Wydziobywały szczątki 
Mięsa w ze szczelin rozerwanej stali

 

Oddech śmierci przegarnia piasek codzienności 
W biodrach klepsydry czasu
Ale przyjdzie taki dzień
Gdy korzenie drzewa przerosną pod granicami
Zaczepione życiem o ziemię pamiętającą ból 
I zawieszone zielonością życia 
W nieskończonym błękicie wieczności 

 

[Andrzej_Wojnowski]

@huzarc

Budujesz nastrój ja Baudelaire w "Kwiatach zła".

 

Pozdrawiam

[huzarc]

@Andrzej_Wojnowski Dzięki za pochlebną recenzje. Pozdrawiam. 

[agfka]

Napisałabym dwiema stronami tej samej rzeki.

 Słowo brzeg ma rodzaj męski, tym sposobem w jakiś sposób nadajesz i tej rzece pierwiastek męski, brzydki-wojenny.

Może chodzi i o liczbę podwójną, musiałabym się bardziej zastanowić. Liczba podwójna, ale nie mnoga w każdym razie podkreśla ten stan konfliktu, który dąży do ostatecznego wyeliminowania jednej strony. Nie ma tu miejsca na coś pośredniego.

Nie wiem, jak czuć może się w tej sytuacji ktoś, kto nie jest z definicji jednym lub drugim brzegiem, ale przypuszczam, że z czasem jakiegokolwiek definicje przestają istnieć. Jesteśmy tu, drudzy są tam.

Dopóki nie przesunie się granica i znów będzie jakieś tu i jakieś tam.

Pzdr.

 

 

[huzarc]

@agfka Dziękuję za okazaną mi wnikliwość:) Gdy rzeka płynie nic nie jest pewnego, poza jej ruchem, ukierunkowanym, acz nie stałym. U jej brzegów, których strzegą, u rubieży tego co ostateczne, a zatem graniczne, ostateczne, stroją właśnie dwie strony uwikłane w to co pomiędzy nimi, w konflikt, który wciąga, jak żywioł, spłukuję narastający brud złożonej proweniencji. Strony są sobie sprzeczne, wrogie, reprezentują odmienny pogląd na temat sensu i celu zmagań, własnej wartości i poświęcenia, ale oś, która ich dzieli jest wspólnym odniesieniem, niszczycielskim, a zarazem oczyszczająca i pochłaniającym. Pozdrawiam. 

[xWhisky]

Dobre nawiązanie do połączenia w całość .