sobota trzydziestego

[Natuskaa]

a więc tak wygląda śmierć

tak że umiera się przy okazji

być może innych śmierci wokół

 

owijam umysł tęsknotami

nie ma już i nie będzie

bo oto jeden świat cały

odszedł do przeszłości

rutyna gdzieś odrzucona

już wcale nie oddycha

i tylko uszy nadstawiam

na odzywający się jeszcze

co jakiś czas telefon

 

nie boli nic i nic nie kłuje

ciało nie domaga się uwagi

to tylko umysł ten który

nareszcie odnalazł i pojął

swoje ogniwo zgubione

wstawił w dobre miejsce

teraz syty i głodny zarazem

na obojętnej mu ziemi

nie widzi dalszej drogi

 

może coś mu się przyśniło

że będzie mógł wiecznie

w delikatnej bywać relacji

żyć spokojnie i miarowo

może mu się wydawało

że tak na zawsze zostanie

że będzie się wspinał powoli

bez podpór albo bandaży

za to z sercem otwartym

 

dziś w jakimś grobowcu leży

najjaśniejszym z ciemnych

nie oczekując niczego więcej

 

bo oto coś się zakończyło

[violetta]

@Natuskaa ja będę żyła całą wieczność :)

[iwonaroma]

Świetny

[poezja.tanczy]

@Natuskaa

Nie ma końca, nie ma początku

Jest bez końca, historia wrzątku

 

Ciekawie napisane

Przykuło uwagę

 

Pozdrawiam miło,

M.

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wątpię :)

 

Dzięki za odwiedziny. Pozdrawiam.

Dziękuję za to miłe słowo. Pozdrawiam :)

 

Historia wrzątku? Ok, nie wnikam...

 

Uwaga skoro złapana,

będzie na sznurku ciągana.

 

:))

 

Dziękuję i pozdrawiam.

[Ewelina]

@Natuskaa interesujące, zdecydowanie zaciekawia.

Pozdrawiam:)

[Rolek]

@Natuskaa 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale coś się zaczęło...

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Życie pisze historie, które aż proszą, żeby je zapisać :)

 

Dziękuję,

pozdrawiam.

Dla tego, co się zakończyło mam szeroki uśmiech, o taki... :))).

Dla tego, co przede mną same znaki zapytania... ???

 

 

Dziękuję za pochylenie sie nad tekstem,

pozdrawiam :)